шилец (м.)
Целата долина, од оној врв, Чукарот, кој како шилец се вишеше над столетната букова шума од северната страна, па до Рамните Ливади, три, четири километри подолу кон југ, се викаше Гогов Валог, според името на некој пра-пра Бојанов дедо кој ги расчистил и разорал плодните падинки покрај поточето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во рацете имаш тони мраз што се топи на тој начин што предизвикува појавување на најневеројатни форми, речиси како фигури изрежани во шимшир, тисовина, живи огради што ги делат објектите и субјектите, емиторите и приемниците, со така наострени шилци што.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе
во раце, под нозе, на срце
во мозокот ми удира
ме заклучува ко да сум казнета
со катанец, од надвор
правам сѐ да ме нема
можеби така ќе се спасам
ќе фатам џенем некаде усвет,
некаде кајшто никој не ме знае
и нема да му падне на памет да ме оспорува
оти такви работи не им паѓаат на ум на
нормални луѓе
ама овде сѐ е можно
овде ние не сме ние
светот е превртен наопаку
ние газиме по шилци
ако нив ги промашиме
ќе нагазиме на мина
ако неа ја промашиме
ќе се фатиме во стапица
ако и стапицата ја промашиме
ќе удри гром
ако и громот нѐ промаши
ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Стариот се силеше да се смешка лукаво, но неговите бели мустаќи, провиснати како шилци, ја поклопуваа студено таа насмевка, и само малите очи му светеа со некоја барана веселост.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Чувај се само да не ни дојдеш другпат. Тогаш - бери ја кожата на шилец!“
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Еразмо се загледа во ножот што светеше на сонцето а на кој сечивата му беа направени од најцврст челик во форма на шилци, испреплетени во сите насоки.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
