шашливо прил.

шашливо (прил.)

Здодевно му е - бригадата е овде три дни, тој веќе неколкупати ја чистел пушката, го изодел селото надолж и нашир, со окцето шашливо ги измерил сите девојки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од праг на напуштен, недоизграден дом, љубопитно ја гледа шашливо момче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Војниците гледаат шашливо во нас и гледаат меѓу себе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Куќите шашливо го гледале и чкрипеле со забите.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Нели облеката не го прави човека?“, ми се руга татко ти со некои мои излитени зборови што којзнае зошто ги присвоил, и шашливо се смешка, како да смислил којзнае колку голема шега.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)