чувствува (несв.)
Страва не минеше од нас. Од смртта исплашени тогај зедовме оружје в рака. Чувствувавме дека ни мрзнеше крвта..
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Јазикот е средство со кое ние дознаваме што мисли, што чувствува и што сака нашиот собеседник.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да го допуштиме уште и тоа, тој да добие бугарска служба. Но ќе се чувствува ли тој на неговото место? – Не.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Најмалку, во новата општествена средина тој ќе се чувствува не на своето место.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СТОЈАНКА: (Сентиментална е и силно заљубена, како и Томче, но, чувстаувајќи се навредена и загрозена, западнала во моментна настројба на огорченост, зајадливост и жестокост, во држење кое се поклопува со некакво инстинктивно женско тактизирање и уценување, иако по природа е непосредна, искрена и кротка девојка.) Добро утро...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: (Го чувствува мајчиниот бол и гледа да поправи).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Чувствувам волност Пиринска горо да викнам песна в просторот син ми блика радост да пеам и зборам за тебе, Јане, народен син!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Срцето ми биеше силно и брзо. Го чувствував во сите свои дамари.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Некако чудно, како виновник, се чувствував пред Пенча додека потсмешливо ме мереше со ајдучките очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А потоа се состанував со него чувствувајќи го како брат и верувајќи му со сета детска искреност.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Единствена утеха му беше самиот Сокол и шумата, и во повеќе моменти се чувствуваше како да е со своите овци и кози, па дури и кавал купи и по цели дни ги свиреше оние исти песни што ги извиваше со звуците на ѕвонците и клопотарците.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се чувствуваше некако задолжен да работа, оти ќе треба за тројца леб да вади. Ha вториот ден се бери сповојница.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На сето ова Митра се лутеше, ако не отворено, оно потајно се ладеше спрема него, а тој почна тоа инстинктивно да го чувствува.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога го напаѓаа него, се чувствуваа, вистина, повиновни, зашто не го послушаа советот на деда Гера.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Трајанка, а и другите, чувствувајќи ја неговата слабост, сега побавно му се приближуваа и тоа не како да доаѓаат на помирување, туку како да ќе го напаѓаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се чувствуваше како споулавена. Кај да ја бара?
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но само еден со стапки кришум сторени ко крадец некој го граба моето бреме, и ги разголува, ги корне моите корени, па јас се чувствувам дека сум живот и време.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Лагата се чувствуваше и во неговиот глас.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Никола...“ Ги покри очите и залипа, и веќе тој, иако пред него беше болен, не можеше да се чувствува како лекар.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред него, пред тој автор на една сосем безначајна брошура, се чувствував победен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
