чета (ж.)
Ко сторачен гигант сам против албанската чета беше се испречил така.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во борбите диви што сторила твојата чета од тебе тогаш ќе слушне.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
4 песна - „Пуштајќи го денес изутрина на волја гласот чета од стомина сврати во Стан.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Тогаш настанаа и првите оружени судири помеѓу „врховистичките” и „централистичките” чети во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
83. Таа арнотија добива уште поголемо значење со тоа што таа беше причината да се образуваат комитети, организации, чети, востанија, да има убиства, грабежи, колења и др. и во сето тоа Бугарија ни помогна и со пари и со трпење на комитетите на своја земја. 4/ верата во бугарското чувство кон нас си ја плативме со воставањето, од кое Бугарија вистина не нѐ задржа и не ни помогна, но… го испрати Начевича84 да преговара…
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
105. И „врховистот” бугарскиот полковник Анастас Јанков (?-1906) од с.Загоричани, кога во 1902 год. отиде со голема чета во Костурско за да крева „востание”, издаде проглас во кој меѓу другото се вели: „Македонци!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да ѝ се помогне на некоја чета? Да се пренесува оружје? Не можам да се сетам!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И колку тие да ја сардисаат четата, ти удираат на овчарот Ристета и овој, колку ги видел, почнал да вика: „У ош, ош, ош! Мрчо, Шарко, Лиса, кај ватите бесот да ве вати!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Преку Ристета Крсте фати врска со четата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Турците ги слушнаа и ги боднаа коњите да ја прејдат барем Црна со видело, а селаните, не знаејќи оти Јован со четата влегува, се разбегаа кој каде види — долу река — горе река.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И белки не е за несреќа“, си рече жалејќи што сега не му е младоста од едно време кога беше комита во четата на деда Гера.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога докажаа, дедо Ангела забележа: - Ти велам јас дека сакаат да ги земеш во четата!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Другите сите беа момци од четата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе чекорам со поднаредникот и ќе сум поднаредник во четата на смртта. Тој ќе е капетан.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ни чета комитска со нив на крај не ќе излезе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Уште рано премина и тој преку Црна на Чебренскиот Мост, каде што му излезе во пресрет поп Пејо со десетина вооружени момчиња од земската чета.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Потпирајќи се на една голема ластегарка и со завој на главата, под кој му стрчеа перчиња руси коси, тој застана пред војводата Питу Гули и, гледајќи го право в очи, го замоли да го прими во четата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Газеше по нараснатата бара и во клобуците во кои умираа капките на дождот пушташе кораби од хартија; а неговата чета, глутница, дечишта, одеше по него и го обожуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Застана меѓу нив и појде во чекор со нивните чекори како да беа чело на почеста војничка чета.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
