черек (м.)
И ете, уште на Петковден самиот тој отиде на панаѓур во Бешишта и пиша на рабош 10 товари жито, 18 овци, 22 јагниња, одделно што собра три лири и черек готови пари, толку зеде за брашно, волна, сланина што собра од селото за новиот манастир и го продаде тука в село.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На дедот Ристета му даде половина, се сторија една и пол. На снаа му — бела меџудија. Стана лира и три череци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако побараш од друг вол или коњ за орање, треба черек од жетвата да дадеш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во едниот дисаг беше ги одвоил авалеџијата череците, двачереци, грошеви, алтилаци и други ситни пари, а во другиот само белите меџудии.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тодор беше земјоделец и по малку туџарка, џамбас, та веднаш си скрои план: „Ќе и зема вечер кај мене и утре ќе му кажа кај има за продавање добитци, белим ќе капне некој черек и друг.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во Градешница фрли мерак на убавата Неда Романова, та го натера стариот поп Тодора да го венча горе во ливадите; во Старавина и го слушна гласот на Марија Милетова кога го опљачка Сивета и, кога ја викна да ја суди што одела со Мушон Евреинот од Битола, кој имаше дуќан во Старавина, место да ја осуди, тој се загледа во неа и си ја фати посестримка за тоа село; во Бзовиќ пак се фати свети јован со Петрета Мијаков заради неговата млада Севда; во Вепрчани со Јана Којдова, и така со ред, та и од таа страна си го уреди животецот: да не му врви времето напразно.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Продадоа оки и оки вино, цели череци сува пастрма, грнци и земјени тави се трошеа небаре полни со алва, ама, а Петре ќе стореше чекор в лево - и измеќарот правеше чекор в лево, а в десно - и тој по него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ја прашуваа само неа дали сето млеко од овците да се сири, или нешто да се извади во ѓумови за на пазар, и колку, па колку восок да се остави за свеќи, дали маслото во ќуповите ќе стаса или да се прикупи, дали од месото од свињите што мораа да ги испозаколат, зашто мухамеданците не јадат свинско, да ѝ остават некој черек за неа и за папуџијата Јосиф.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ќе седиме уште или ќе бегаме? Јас утре рано треба да станвам, а веќе е десет без черек.“ праша Тодор.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Светлина се растури во земјанката и по черек време се почувствува блажена топлина.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
