цркне (св.)
— Кај рускиот велиш? — му се обрна патникот на Мита. — Кај него, каде на друго место, — му одговори црниот Мито.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И не мислеше повеќе на Турците, туку на стопаните на кои им цркнало говедото.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Цркнал некој скот, рече Мусли бег и покажа кон Алилово.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Како направил и што направил не знам, ама сега веќе мојот народ ни верува ни ја применува поговорката: Да му цркне козата на комшијата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Што можело тоа да биде?– прифати возбудено Чанга и додаде: – Да цркне комшијата па да му се земе козата! – Може да се рече! – прифати татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Козата остана на страната на сиромасите, зависните, запоставените, спротивставените... – Така значи дошло на Балканот до изреката „Да му цркне козата на комшијата!” – извика задоволно Чанга. – Но, имало и полошо! – рече татко.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сега, во чие име требаше да цркнат сите кози? Козите на сите!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Бара пари кучката. Ако, нека цркне! Што барала маж по светот!
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
„Те бараме да ти кажеме и ти да знаеш и да сториш нешто“, ми рече Михајло. “Сѐ ќе се исуши, и сѐ живо ќе цркне“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ох, да не се потсетувам на поговорката дека секому најдраго му е да му цркне козата на комшијата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Му велам, ќе цркнеш некој ден како пес....
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Како помлад бев екстремно живчан, а пак денес малце работи можат да ме извадат од такт: не ме дрма ниту светската криза, ниту тоа што сум во долгови, ниту што цркна трансмишнот на мојот "форд", ниту кофимејкерот што експлодира и ни ја полеа цела кујна со ситно мелено колумбиско кафе... ама оваа глупава опаска од такт ме извади!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
За да не цркнам како рис во кафез својата доза од интернет дрога морав да ја примам во најблиското и засмрдено од цигари интернет-кафе дружејќи се со копиљаците кои наместо да играат баскет и фудбал пред зграда, секојдневно ги вежбаат своите ратни вештини преку вечниот и неповторлив кантер страјк.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
