уште (чест.)
Да што бил црн пусти касмет мој, да останам уште млада вдовица.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Некои уште додаваат: и за Источна Румелија велеа оти имало Грци во неа, но по ослободувањето се покажа колку Грци има таму.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
136. Уште во својата прва научна работа „За значењето на моравското или ресавското наречје за современата и историската етнографија на Балканскиот Полуостров” (1897) Мисирков го сврте погледот кон моравскиот дијалект на српскиот јазик и воопшто кон етнографијата на Шоплукот како меѓник помеѓу трите етноса – српскиот, бугарскиот и македонскиот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Да го допуштиме уште и тоа, тој да добие бугарска служба. Но ќе се чувствува ли тој на неговото место? – Не.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Една мала, топчеста бригадирка, преврзана со бела шамија, кога усети дека ја блисна студена вода и и’ се разлеа по градите, цикна преплашено и го испушти чанчето на земја; Мече се засркна од смеа, а после нацрпи во црпалото пак вода и уште неколку пати ја плисна бригадирката, која што беспомошно се обидуваше да се одбрани со раце: – На, сакаш уште!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Белич бргу протна глава низ прозорец: далеку уште во темнината некаде, трепкаше мижлива светлина, која жто стануваше сѐ поголема, поблиска. Станица! Спасени се!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мече сакаше уште нешто да прирече, но Беличот нагло го сврте чунот накај една од малите купи, обраснати со шавар, што стоеја сред водата како острва.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Остана должен уште Мирче домазетот, човек сиромав и со неколку деца.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Мирче, онаков мирен и добродушен, па уште и кога го чу гласот на деда Бошка, веднаш им отвори.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Мал народ сме, велеше, поробен, испиен и уште да се караме еден со друг.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Има уште еден лек, вели Маса Кулумоска, уште само врапчиња, сојки и прлици може да нѐ спасат, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Испивам десет, испивам петнаесет, а велам дека уште можам да носам. Ме фаќаат шенци. - Можеш, ми вели Спасое, можеш, али на леѓима.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Згора на тоа уште и ќе се лути и ќе му вика на Јошета побрзо да му крши од оревите и побрзо да му ги чисти јатките. 16
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Мртво е, прашувам, уште така зината стојам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Куќата е падната, вели Ристо Коларов, а ти уште ја бараш вратата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А уште викам: лево крило — јуриш, десно крило — покривај ме, викам, а чевелот, гледам, ми се полни со крв.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога со своите подадени раце и со некоја темјанушка на усните меѓу уште подзарцвенетите обравчиња, куклата покани “Повелете“, од рацете на Дедо Мраз испопаѓаа јажињата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Уште не дообјасни Дедо Мраз, а санките запреа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Уште сум безимена.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Новите лесноумни петпари не даваат За старите поговорки Тие секоја гунгула ја нарекуваат креативност Потем така наречената креативност уште и ја остваруваат И за секој непочнат сон отвораат нова страничка на интернет Ѓоа некому му е гајле што сонувале баш тие Па ќе тарашка по нивните непочнати соништа на интернет Јок џанам, многу бргу се разоткрија Распродавачите на селански соништа На градските плоштади
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
