срам (м.)
И му рекл татко му: „Чедо, нам требува да земеме девојка на наша прилика, а ти сакаш неја — не салт што е без руки, ами Бог знае каква е некоја сељанка и за кој кабахат ѝ отсекли руките Това ќе да ни е на срам.“
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Не пристигна свршеникот си мртов да го кити со росен погребен букет, бидејки не тажат во Река момите, па нити го видел тој срам овој свет!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
СЛОБОДАТА: Не заборавај, денеска дојде денот во кој човекот-борец може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Но што чекам јас? „Денес е денот во кој човек може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!“
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Од срам не ќе можам пред светот да излезам. Срамотно е за нашата и за Јордановата куќа...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
А тој, нејќе ни да чуе. Срам ми е, Рајно! Толкао момче дома да седи!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Што се собрале овие... како на мечка?... Ќе умрам од срам...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Му дадов збор за довечер.. Не може повеќе: го изеде жив срам од луѓето.. за мене... на сета негова добрина...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ај, ќе речам јас една да им го одберам срамот.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Но ако срам ме залиса оти сум жив а закопан, кажи ми, кажи, Фиданче кај да се кријам со лице?
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Болката во зглобот беше силна но не можеше да го потисне срамот пред жената пред чии очи со зеленикави пламенчиња се чувствував бедно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Нема чаре, од страот се бега, од страмот не се бега. Па кога дал господ, оти да се стегам пред луѓето?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста жива вземи пропадна од срамови што си го пушти чупето само на училиште, ама веќе се стори.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Вземи пропадна од срамови. Што да одговори, занеме, запусти.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Подобро нека ти го гледаат срамот одошто да крадеш, зашто во куќа каде се краде, - напредок нема!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Срам да ти е, - заискри со очите дедо Ангеле. – Сѐ ли заборави, бре скалунка никаков!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Синот од срам сакал да се направи дека не пуши, но стариот вака го поклопил: - Запали кога веќе си почнал да ја смрдиш таа смрдеа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Богохулно, грешно и без срам сека вечер мислам покрај Сена: што би сторил да е Notre Dam чудом млада и убава жена?
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Но многу повеќе за мојот срам: плачев и удирав до болка со тупаниците по меките лица на децата, ги кршев навечер туѓите прозорци, им нанесував штета на сите од улицата колку што можев.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
По еден глужд израсна на секој век место срам што те нема.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
