спореден (прид.)
И кога се спогодија и влегоа во една споредна улица, потрчав.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Да знаат дека не постојат никакви споредни патишта и да не ги бараат попусто нив, дека треба да се пристапи отворено и просто, а после ќе се види колку е угодно да се живее со тој сок, оној вистински сок на работите, како кога вечераш од дивечот, што целиот ден сам си го ловел.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ќе ми кршне по некои споредни патишта и толку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се вративме пак на споредниот пат и застанавме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога споредните патишта ќе ги снемало, патувале ноќе: царските друмови биле слободни само под закрила на мракот. Затоа преку ден сонот им бил посветол.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На ручекот што го приреди игуменот, се разменуваше по некој збор меѓу полковниците и пратеникот, колку да не се молчи, но сосем за споредни, небитни работи: пратеникот ќе ги прашаше како се чувствуваат овде, како им се допаѓа овој крај, тие го искажуваа своето задоволство, восхитување; го пофалија кметот за пречекот што им го направи и убавите денови што ги поминаа во селото.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Од споредниот пат што подолу од свијок ќе се забуца во пролоканата стврднатост на царскиот друм, во неговата груба едноличност, се издвојувала врвица и, несигурно кршкајќи меѓу безимени грмушки со празни зајачки легала, се губела во дабов густеж во чија проредена 'рѓа се таложело мртво спокојство. По таа врвица се тетеравел Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги гледам како врват низ улицата кристална и сакам да им се придружам но милионскорачниот аудиториум ме фаќа за гуша и ме поттурнува во една споредна улица, во оној каллив сокак - ќорсокак.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Разликите меѓу нас сепак се споредни: она што Фуко го нарекува диспозитив, а што Феликс и јас го нарекуваме подесеност, нема исти координати со оглед на тоа дека Фуко ги поврзува изворно историските низи, додека ние поголема важност им придаваме на географските состојки, на територијалитетите и движењето за детериторијализација.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Само испратете ме низ споредниот влез, низ дворот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
На ќор-сокакот на нашата „патека на љубовниците“- споредна уличка со напуштени фабрики - каде што јас го усовршив движењето на прстите со кое за миг се откопчува градникот; зад јоргованите во Паркот Маркет каде што прв пат ме допре преку фармерките и твоите пупки, набабрени под проѕирниот памук, ми се чинеа лилави како јоргованите; на балконот на новиот Театар Кларк каде што си ги избришав дланките од солта од пуканките и ги протнав меѓу твоите бутини, а ти прошепоти, „Се чувствувам како Дорис Деј да нѐ гледа,“ - и тука не го направивме.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Или, ќе исчезнат, ќе го променат изгледот, ќе научат да го зборуваат проловскиот сленг, ќе се вработат во некоја фабрика и така непрепознати ќе си ги одживеат животите во некоја споредна улица.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Одеа во тишина низ една споредна улица (Џулија никогаш не прозборуваше кога беа надвор од главните улици), кога се слушна заглушен татнеж, земјата се поткрена, воздухот потемне, а Винстон се најде фрлен настрана, изгребан и преплашен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Школниците ги прибраа во училниците, Друже Србине во канцеларијата на Мандулски се пикна, а Корнулов и Папокот сѐ почесто ги посетувале двата вагона на споредниот , слепиот колосек.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тој се заврте кон Луција, завергла со клучот и со силна гас спрашти кон патот; ќе го искршеше џипот од брзина по дупките; излезе од споредниот на главниот пат и спрашти кон Велес.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
По мала пауза, како да кажува некоја споредна работа, која сепак еве, од обѕири ќе ја спомне, рече: „И ти, Симон, што е право, поможи“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Според процената на Морган од 4 февруари 1943 година основните цели за уништување на мисијата требало да бидат: “(а) Електричната централа во Тетово. (б) Локомотивите и возниот парк на теснолинејката а споредни цели можеле да бидат: (в) Инсталациите на електричната станица, трансформатори и др. во Радуша. (г) Надземните јажиња од рудниците. (д) Помали саботажи на теснолинејските шини.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Грижите не ѝ дозволуваа да ја замајуват споредни мисли, снегот беше и тука пред влезот до колена, а дрвата добиени преку социјални грижи што останаа зад баба Петра беа крај оградата на фабриката, до самата куќичка на Мурџо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
По споредниот пат некаде накај Тетово, полн со дупки и длапки, се доклацкаа до рекламата со зајачето од „Плејбој“, единствената среде тивките селски куќи од која доаѓаше музика.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Луѓето на Балканот, притеснети од границите до голема болка, бараа семожни начини да ги избегнат трагајќи по споредни патишта од кои некои водеа до планински сртови.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
