слатка (ж.)
- А ти си ајдук. Крадеш од мајсторот слатки и ги продаваш за цигари, избувнав ненадејно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Седнаа да поручаат, ама нели беше многу мрсно јадењето, а питулиците и слатки од медот, та не им даде да јадат многу.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Веројатно мајка му приготвила за него слатки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Баба ѝ не почести со некакви слатки, што редовно ги правеше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Со Солун како да се судриле Ориентот и Западот, па овој белег е присутен на секој чекор, преку бројните ахчилници, ориенталските слатки, а најмногу во старата чаршија, на дното од прочуената европска солунска улица „Цимиски“, каде што уште во еден агол сѐ стои така, како што било уште во „турско“ - стари дуќани и магазини со ќепенци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ако пак сте решиле, на пример, во Мичурин да купите леб, млеко, слатки или сладолед, или која било друга ситница, осудени сте да чекате на ред пред магазините и дуќаните.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се втутнуваше во рацете на минувачите, си играше, скокаше и „крадеше“ слатки и грисини, на општо задоволство на минувачите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во пакетот имаш доволно соленки и слатки за неколку дена, така што можеш да јадеш и по роденденот, посебно јајцата и кашкавалот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но другите денови таа беше тука и тој беше тука за неа, се држеа за раце и шетаа околу квартот, или се возеа, додека на Мама косата ѝ се вееше како на девојче, и таа ги исклучуваше сите механички направи во кујната и му печеше неверојатни колачи и пити и медени слатки, длабоко загледувајќи му се в лице, со вистинска насмевка.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Магвампот нема црн дроб и се храни исклучиво со слатки.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа што не се појави никој не значеше дека не уживаа во вкусната манџа и во слатките по јадењето.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Само што ќе го наслушнете
внатрешниот Глас
алхемијата на домот
веднаш тргнувате
ни риби, ни змии
на далечен пат, само вам знајниот
Млечен пат од слатки и солени води
на деноноќни бесони патешествија
во кои го составувате
едниот крај на светот со другиот
па повеќе не е јасно дали егзилот е траума
или радост на преселбите
да се биде
и таму, и ваму
од светот да се направи меѓусвет
секогаш да недостасува нешто суштествено
од едно и едно да се направат три
носталгијата да биде дискретна смисла
на опстанокот
која ревидира сѐ и повторно ги дефинира
и селидбите, и враќањата
и татковината, и туѓината!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Доаѓаат тие, Бугарите велам, и ни велат дека сме Бугари, та со камиони ни носат износени алишта, среде село растоваруваат од камионите вреќи со брашно, грав, леќа, шеќер и пакети со некакви слатки за децата, сокови, кока - коли, па дури и вода.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А јас пари – како жабата влакна. Во најдобар случај, одвај за три слатки.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Таа шетка по бифето и гледа во шанкот. А на шанкот чиниче. Во чиничето слатки.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тие корпи се обично малечки и ги полнат со цвеќиња или разни слатки, ги оставаат пред нечија влезна порта, ќе заѕвонат и веднаш трчајќи бегаат.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Таа го врати назад. Јас му велам на стопанот: – Колку сме должни за трите изедени слатки?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Животот на Рада беше целосно изменет, поразителните резултати во врска со високиот шеќер ја натераа лебот да го мери на грамови, а до слатките да не припари ниту на сон. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Застаната пред твоите испишани редови како да стоев сред продавница за слатки, во која пред мене истуриле голема кутија сјајни и шарени бонбони.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Знаеше да си ја заслади душата со секакви слатки.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
