себичен (прид.)
Зачмаената улица оживуваше. Како матен порој ги валкаше во мов удавените луѓе - себични и нечовекољубиви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Јас никому не сум му донел добро досега.“ Се заврте и појде со наведната глава, ја остави со солзи во очите и сигурен дека поаѓа на долга пловидба, иди, девојко, вљубените не се никогаш себични. Тие се само жртви.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ми се чинеше дека е себична, а таа беше само дете, израсната по сиротопиталишта, без некои посебни манири, но не и проста.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
А и господ е себичен, штом не те искарува, штом не те поучува, туку те остава така сам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Море колку многу е себичен човекот, си мислам, колку брзо заборава на своите домашни.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Се срамам, - реков и се расплакав, - му признав дека немам никаква дарба, дека ги мразам песните, романите и сите тие работи, му признав дека тоа беше час на лудило, темница, болка, и тоа себична, мала болка само за еден човек, безначајно, еден човек.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Жената не ја разбираше неговата морничавост. Ѝ се чинеше себичен, груб додека водеа љубов.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Луѓето се себични, ги гледаат само своите интереси.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Но гладниот е секогаш себичен: само клунот свој си го гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колку е себичен човекот, господе, и болката своја не ја дава секому.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А знаеш дека ранетите се себични, а мртвите љубоморни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бев себичен. Мислев само на моите крвави потреби.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Користете се со нив, јас знам дека многу Французи ќе завидуваат затоа што други го напишаа она, што тие усно го изучија, но јас не сум себичен и отворено си признавам дека овие прекрасни правила не се моја измислица, ние им ги должиме нив на оние Французи, кои, завршувајќи го својот курс по филозофија, дојдоа кај нас да ни држат часови. okno.mk 123
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
На секој оброк таа го преколнуваше да не биде себичен и да не заборави дека неговото сестриче е гладно и дека исто така му треба храна, но немаше фајде.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сеќавањето на мајка си му го кинеше срцето затоа што таа почина сакајќи го, додека тој беше премногу млад и себичен за да ѝ возврати со љубов и затоа што на некој начин, - не се сеќаваше како - таа се беше жртвувала себеси на едно сфаќање на лојалноста, кое беше приватно и непроменливо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Баш е себичен! И бездушен!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тука загубив малку од оние убавите мисли што ги имав за животот, ама не бев себична да гледам само како мене ќе ми биде добро.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Се сетив на онаа потреба на Бога, како што бев читал еден божем полушеговит текст, да го создаде светот од себични причини, од потребата да биде обожуван и од потребата да има некого в рака.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Иронијата е во тоа што, во сегашноста може ништо да не забележиме, доколку сме замаени во реализација на своите себични интереси, или зафатени со секојдневните потреби на нашето физичко тело, не регистријајки ни најмал дел од случувањата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но тој веднаш со мрштење, како да се гнаси, ја отфрла таа мисла, чудејќи се колку е понекогаш човек себичен и што ли не помислува дури и за своите најблиски и најмили!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
