роман (м.)
Личеше на јунак од романите на Дима.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Имаше тој поминато доста градови во својот живот, за да знае кој се завлекуваше некогаш со тие романи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не попусто знаеше тој по цели ноќи да ги раскажува оние романи, што беше ги читал одамна, пред војната, во весниците, во кои секој секого го убива, или пак само некој некаде е убиен, а после сѐ друго се врти околу тоа, сѐ додека не се разврзе на крајот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Значи, овој роман спаѓа во редот на оние книжевни дела, малубројни во македонската книжевна ситуација, кои се посветени на конкретна личност и нејзиното дело.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Документаристичкиот приод во градењето на романот се отсликува и во цитирањето на познатите документи кои тангираат конкретни личности или настани за кои станува збор, и нивното присуство во народната песна, кон која Николески има посебен респект.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Како искусен педагог, тоа и во самиот вовед кон романот авторот го посочува. Д-р Васил Тоциновски
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Сложена раскажувачка форма Настанот опишан во овој роман е поместен на почетокот на дваесетиов век.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кон крајот на романот, ќе биде регистриран еден детаљ, којшто можеби немал такви претензии, но ќе ги надвјаса највисоките човекови доблести и тоа во едни времиња и простори преполни со црнила: „Шишман, седнат над еден камен покрај својот братучед Србо, а некаде меѓу езерото и Пелистер, ја извади матарката од појасот и со ножот почнува да гребе по задлабената страна.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Беше вечер кога се најдов во „Сите“, и пред „Нотр-Дам“, која ме фрапираше со својот огромен портал и величествените столбови, и на кои се држеше огромниот покрив на црквата, на кој беше потпрена големата камбанарија која, кога ја видов, не сакајќи ми ги одведе мислите на некогашниот нејзин ѕвонар Квазимодо и на неговата Жералдина, од романот на Виктор Иго.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Се срамам, - реков и се расплакав, - му признав дека немам никаква дарба, дека ги мразам песните, романите и сите тие работи, му признав дека тоа беше час на лудило, темница, болка, и тоа себична, мала болка само за еден човек, безначајно, еден човек.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Благородниот Трифун Трифуноски (не, невозможно е да се воздржи човек), - тоа беше вистината, на масичката отворено лежеше цело сандаче (војничко куферче), - до врв полно со песни, романи, драми, со секакво творештво.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Признавам, во тој момент со сомневав дека таа ќе може да напише роман, од оние вистинските што јас со задоволство ги читам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Кога ќе излезе твојот роман, ти ќе бидеш писателка?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Да не мисли таа моја мајка својот роман за деца да го пишува како тој Макаренко? - се исплашив.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Таму, во Париз, понекогаш го вртам албумот со фотографиите од детство: тие куќички, дворови, сокаци, врамени едни крај други ме потсеќаат само на прочитаните описи на еснафските квартови во определен тип романи за кои чувствувам извесна приврзаност.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дури и ми рецитираше како започнува романот, но јас не можев да ја слушам.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Временски, последниот таков бисер е романот Времето на козите од Луан Старова што го објавува Фајар.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Го прочитав со големо задоволство романот Времето на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Мариза Кербези, книжевен теоретичар и историчар од Универзитетот „Александар Моисиу“ од Драч Романот Времето на козите претставува парабола на балканската судбина, вистинска метафора од времето на Федеративна Народна Република Југославија, пренесена преку детето – наратор, кој истовремено ја раскажува и трагичната судбина на Балканскиот Полуостров.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Со други зборови, не губете време. 1) Напишете параграф кој ќе се појави во приказна или роман, непосредно “пред” откривањето на лешот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
