розов (прид.)
Тутуни - жлти отрови за гради - китки розови.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
На розовиот ѕид, искапан со ситни златни цвеќиња, висеа евтини литографии: пејсаж - модра планина од која паѓа водопад пенлив и бел.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На мазното чело, рамно над розовиот нос, му набрекна жила, дебел модар молив.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На сивото лице, мазно и рамно како порцеланска чинија, победнички се прчеше голем, розов нос.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не можеше да се истрезни, и без разбирање (сепак разбираше) го гледаше розовото детско лице, смешниот сит лампион без една брчка.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Му се допаѓаше да го трие со два прста нејзниното мало, розово уво. „Го лажеше со други...“ Таа зачудено го погледна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Докторот ги избриша очилата и пак почна да го намотува брадичето околу розовото полно прсте. „Ова е заблуда“, рече докторот промрморе нешто нејасно, тапо, двосмислено; науката му се викаше сомневање.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Врабецот го искина розовиот плик, ги намести на клунот очилата и почна да го чита решението.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Нејзините розови колена се припиени во сините панталони на морнарот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Белите хризантеми се навалија една на друга, жолтите листенца - коку што можеа - се припија кон влажната земја, а трите розови пупки замижаа од страв...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Високата георгина уште повеќе се исправи, белите хризантеми си ги раширија листенцата подавајќи се на нежното милување, паднатите, жолти лисја подлетнуваа, а трите розови пупки - лесно нишкајќи се расцутеа од радост...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Јаболката, крушите, кајсиите и сливите по градовите како да се посипани со бел снег, само бадемите се преполни со розов цвет.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ги има црвени, розови, жолти, бели... - Прекрасни се, - тихо вели Билјана.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Дрвјата напупија, а некои веќе и се променија со бели, розови и сини празнични алишта за да го пречекаат ергенот мај што поубаво.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Местото каде што застанал да го слика селово морало да биде од чун оттурнат во езерото, токму на она место од каде што очите можат да го заграбат сето село, но не и премногу далеку за да се изгубат посебните карактеристики на куќите, посебните белези и бои со различни тонови и нијанси: жолта, сина, зелена, кафеава, црвена, лилава, розова, чивитлија, сива, црна, алова, портокалова.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
АНДРЕЈА: Како беше на приемот? СТЕВО: Розово. Пука шампањско, шуштат женски фустани, се наздравува со одбрани фрази, култура, цивилизација. XX век!
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Зашто, некој прадедо, пред педесетина години, тој бил производител и трговец на розово масло, враќајќи се дома, пеплосан сиот од бес, застанал пред прагот на собата и со сета сила го фрлил среде посланиот килим шишенцето со розово масло и извикал: - Та мене ли ќе ми кажат дека тоа не е чисто масло!...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така била откриена розовата вода и розовото масло...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Над 3.000 хектари плантажи - тоа е денес „ Розовата долина“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секогаш кога ќе се спомене нејзната омилена розова боја, Бреза на сѐ друго заборава и целото внимание го свртува на розовиот предмет, или приказна, или ...
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
