роденден (м.)
Жеден сум, жеден. Ќе измислам еден роденден, рече.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Среќен - несреќен ти роденден - нероденден, свети оче.“ Беа пијани.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Роденден. А умирав со илјада смрти. Во моите коски како бели глувчиња лазат ветришта, го слушаат дахот на мојот прав, прашуваат што е тоа да бидеш покоен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Клучот од онаа страна на бравата двапати крцна, во празнината останаа само куќните шумови обесени на ѕидовите како ненужни крпи. „Дојди вечер да пееме“, му викна Отец Симеон. „Го славам роденденот на мојот прадедо.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кој знае како мина оваа година неговиот роденден?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Балонов ти го испраќа тетка ти и ти го честита роденденот, - рече баба му читајќи го писмото.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тоа го научи и Зоки Поки за својот роденден.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
3. АМИ ЕДНА СТАВА ШТО ИМА, АЈ МИ СИ ОДИ - оди си, значи, во небрано лозје да те фатат, па штом полјак те улови средсело да те води да не знаеш ни роденденот на која ти е дата...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
На Маја ѝ беше роденден. Таа не знаеше што да прави од радост, кога ја дотераа во прекрасното, ново фустанче.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Денес, добри мои, фалбаџиите се фалат со убав, скап автомобил, со скапи јадења со неразбирливи имиња, со лет преку океанот, со клавирот што им го купиле за роденден, со најнов тип на „сеико“ часовник, со супер скијачка опрема, со купувања во Солун, Трст, Париз, Лондон...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
На роденден или било кога, штом некој пари ѝ дава, Мира благодари топло и парите в касичка ги става.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Па затоа ние и ги правиме нашите радости: свадби, веридби, родендени и друго.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Малку пред или по вториот Нобелов роденден, во илјада осумстотини триесет и петтата година, завршува гимназија Карл Маркс и Лермонтов им ја подава на рускиот човек и на светот Маскарада.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја поздравивме сите во еден глас, кога наближивме и мама ни рече - Добровечер - и нѐ праша како сме поминале на роденденот кај Драган.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кога ќерка ѝ, Јана, мајката на девојчето, ѝ донесе за роденденот три раскошни цвета на стрелициум, три наежени папагалови глави, завиткани во целофан и украсен црвен ширит.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
24 февруари Мило мое дете, среќен ти роденден. Не ти испратив ништо, зошто, искрено да ти кажам, не знам ни каде си.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тетка ми ми ја подари за роденден. Ја читав повеќе пати, некои места ги знам и наизуст.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Индиго луѓе влегуваат и излегуваат од зградите читаат исти весници гледаат иста програма спијат во исто време јадат иста храна со индиго деца во индиго станови со индиго Нови Години и родендени и животи и смрт...“ (Чарлс Буковски)
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Парче дрво или метал, рачно изработена палка, шуплива во средината, во таа дупка со години околу 22 милиони Југословени ги туткале своите ливчиња - честитки за неговиот роденден - симболично пренесувајќи ја палката од рака во рака како залог за братството и единството.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не знам како ќе ги поделат Добата, кај Персијците што мечтаеле за летечки ќилими, или кај Кинезите што сите незнаено прославувале родендени и Нови години со долгнавестите пишкоти и вишните небесни ракети, или некоја минута, некоја неверојатна секунда во наредниот час.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
