рикне (св.)
- Стој, рикна Кузман. Се наведна и ги збуца долгите прсти во меката земја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тој си ја извлече главата од под одарот. Ги виде вжолтените нокти од нозете на Арсо што висеа над него. - Несреќниче! - рикна во болка и навреда Глигор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И од другата страна под селото рикнаа десетина, дваесет бомби.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Одвреме навреме ќе рикнеше по некоја бомба.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тој ден не пукна ниту една пушка, не излета ниту еден авион, не рикна ниту еден топ, не пројде ниту еден тенк и ниту еден генерал не даде заповед за битка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
„Ми се чини дека го погодив. Инаку не ќе рикнеше така.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од патот рикна магаре, и некој рече: волкот да те изеде!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Рикна вол во темен дол. Без пари ми свиреше. Само за едно јадење. Ама убаво свиреше човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како можам да ја изумам неговата слика на сликата, си велам, па кога сум рикнала да плачам, да не може никој да ме заплати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некаде рикнало магаре, а дедо ќе речел: Одете, врзете му ја муцката, оти царицата моја спие!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Рикна тој, се окати: ја пушти тетка и ме подбра мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мечката рикна погодена од куршумот, се отфрли настрана од болка, од изненаденост, спука тој уште еднаш на неа, се отфрли пак таа настрана и сјурна надолу по трапот ронејќи сѐ пред себе: камења, земја, како лавина да се урива.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Едно од говедата чудно рикна. Другите се обеспокоија и му се придружија. Некои од луѓето се исправија.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тогаш од некоја куќа- бунар крај кулата на Мортенија рикна топ.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
„Голдштајн!“ рикна малиот додека вратата се затвораше зад него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога го извлекла трнот, мечката рикнала и почнала да бега и да рика; бегала, потоа ќе се свртела, клекнувала и рикала: Сѐ додека ме гледаше така правеше, раскажуваше мајка ми.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Не просаскав како змија, туку крикнав, гласно рикнав од што занеме сѐ по полето: и жегалците, и пилците, и ветрот од дрвјето, и жегата во воздухот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Уште еднаш страотно рикна бикот, им го замрзна здивот на касапите, замавна со главата и го откорна дабовиот столб за кој беше врзан.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Одеднаш рикна така силно што од силна рика испукаа џамовите, срипаа ќерамиди од покривот и паднаа на подот од кланицата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Штом стрелките дојдат до таа позиција на 5 часот и 17 минути, тогаш ќе рикне една снажна, народна, патриотска песна, која ќе говори за непокорот на овој народ, за сите херои родени и неродени кои газеле и ќе газат по оваа земја - продолжуваше Гаврил пред огледалото.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
