реча (ж.)
— Тииии! Чудно чудо: су не можела да реча „те сакам"!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море ми, шо има јас да реча, Мишо. Тој ти е стопан засега; сакаш — неќиш ќе го слушаш — одговори Толе со туѓа уста.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Уште и се позарадува дека бегот не го остава на тој ѓаурски бег, та одговори: — Јас шо има да реча, бег!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Страм — не страм ќе му реча: на него на Толета Кулиќево“ си је во себе кога се бришеше и таа со она ново шамивче и гледаше да ги допре напрчени устенца баш на она место тој ги допре малку пред неа неговите. Не малку се сневесели, дури и натажи, кога го виде Толета да повраќа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
