револуција (ж.)
Неговата дејност завршува во 1917 г. со Октомвриската револуција во Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
17. Како претседател на Тајниот македонско-одрински кружок во Петербург (натаму: ТМОК), па со тоа и во ТМОРО, Мисирков не е и не можел да биде против револуцијата како метод (впрочем, тој и самиот смета дека резултатите можеле да се постигнат и „со вешти, мали народни движења“!), но категорички се изјаснува против Востанието во тој момент, како поради очевидниот неуспешен крај, со сите народни страдања, така и особено поради реалните опасности за распарчување и заграбување на Македонија од соседите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тоа јас можам да го одговорам само ова: по моето мислење, сегашните, т.е. мирцштегските реформи се максимумот што можеше револуцијата да го ископча од Европа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Немскиот класичен идеализам е продолжување, во филозофијата, на идеите што ги нафрли епохата на великата француска револуција и кои во специјалните немски услови на општествениот живот добиле специфичен вид.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Пред сѐ, во Германија не победи револуцијата, туку, особено во рамките на пруското кралство со апсолутистичкиот монарх на чело – феудалната класа сѐ уште имаше значително привилегирана положба, а младата германска граѓанска класа си беше извојувала далеку помалку одошто онаа во Франција.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Победата на Француската револуција убедливо ја покажа трошноста на сето феудално општество, за кое порано непрестајно се тврдело дека е вечно и незаменливо, а таа исто така од темел ги разниша сите оние учења што претставуваа во овој или оној вид идеологија на феудалниот поредок.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
После ослободувањето, во новостворените услови на нашата Народна револуција, тој се пројавува како детски поет.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
- Што ти рече? Париска комуна, револуција?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Затоа и му се лутам на оној мојон: Македонец, роб, туѓ овдека и сегде по светот, запнал светска револуција ќе ми крева.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Го водите литературниот кружок, ја собирате младата интелигенција, држите предавања за религија, револуција, местото на уметникот денес, вам капата долу.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Тоа во основа е една темна материја, честички на оние душевни сензации што се простираат и движат во огромниот простор помеѓу тагата и очајот; тоа се честички што се јавуваат во улога на невидливи оски околу кои времето на творечката индивидуа ја прави својата голема револуција, постојано кружејќи од детството до денес и од денес до детството.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Елиот предупредува дека секоја револуција во поезијата може да доведе до враќање кон обичниот јазик.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Најнапред мора да се потсетиме на фактот дека времето за кое зборува Чинго е по многу свои белези слично на времето што го преживува Русија во текот на Првата светска војна, Револуцијата и контрареволуционерните напади врз неа.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ех, ех! Истрајте, другари, им вели другарот Марко, вашите имиња со златни букви ќе бидат испишани во историјата, да живее слободата, да живее револуцијата!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Да живее Револуцијата. Долу тиранијата, смрт на фашистите!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Еве ја, позадинска вошко, мојата револуција и сите брадести, мускулести и ќоси големци !
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
На почетокот им ставаше крст, на кој со мастилав молив ги пишуваше имињата и презимињата на починатите, но откако еден од оние од џипот му се изнавреска пред луѓето дека е контра и дека со крстот го погани црвеното знаме на револуцијата, Пандо гробарот, така го викаат и само така го познаваат луѓето, си го скри изгризеното моливче, што го имаше украдено од офицерската чанта оставена во џипот, се затвори во себе и само кога го поздравуваат, одговара: копам, закопувам...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И ќе продолжев така со правење гоблени, но во 1918 година изби пролетерската револуција.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Монархистите за да ја задушат револуцијата, почнаа масовно да затвораат и убиваат.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Во Комитетот, токму вака, кркаат лубеници и чекаат тој да ги поведе во нова револуција.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
