растурање ср.

растурање (ср.)

Но со растурањето на друштвото не се изменија чувствата и стремежите на Македонците во Србија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Чув дека за растурање на демонстранти во париската полиција имало специјални борбени одреди.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ветерниците некаде служат како украси а некаде функционираат и тоа, главно во растурањето на водата низ густите каналски мрежи по полињата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Традицијата секогаш тежнее кон потполна, апсолутна смисла, којашто важи од еден до следниот момент, па во вечност, кон смисла дефинитивно отелотворена во една мисла, во еден настан, кон смисла окарактеризирана со потполното насочување кон себе, без какво било залудно растурање.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)