разотиде (св.)
Јадоа сватовите, пиеја, играа, фрлаа пушки пиштоли, изгореа петстотини ракети од разни бои, — и за напад, и за отстапување, и за примирје, — и веќе предзори едни си разотидоа, други капалдисаа и позаспаа околу трпезите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гостите се разотидоа. Останавме пак сами.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Разволнуван до солзи, дајреџијата сакаше, пред да станат и да се разотидат, да им покаже сега на овие големци дека не му е вечерва нему до пиењето, ни до парите... туку до честа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите тие селани вечерта добро го разбираа зборувањето на неговиот Брат, тоа ги тераше да се ломат во себе, но, како за несреќа, таа вечер ниеден не се призапиша во задругата; се разотидоа пак молчејќи по сокаците, а Змејко го зеде својот Брат кај себе, го одведе дома.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите се разотидоа уште од рано, останав сам и ете, ми било речено со змии борба да водам...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Јас сакам тамо каде ќе речете вие. И тоа за конак. — сполај ви.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И југословенските деловници се разотидоа задоволни.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Добро е што вели Никола, вели Коте Ризески, да го потпишеме писмото, да се здоговориме за одењето во Прилеп и да се разотидеме по дома.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Затоа веднаш ќе ја земете и ќе ја затворите долу во зимниците ќе ѝ оставите сенце да има што да јаде и колку што можете побрзо ќе си разотидете по домовите.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ние, децата, израснати, со свои семејства, се разотидовме, секој по својата врвица на животот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Другите граѓани уште немаат пристап во плоштадот, додека не се разотидат сите. Дури тогаш оживува вистински плоштадот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
-Добро, доста беше, момци - го прекина старецот, станувајќи. -Да се разотидеме.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Имаше денови кога ќе се состанеа и веднаш ќе се разотидеа, чесно признавајќи си меѓу себе дека навистина нема што да се работи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сестрите се разотидоа која наваму, која натаму.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Се разотиде народот од кај гробот на Сане Сандин, уверен на гласот ангелски, зашто божји знаменија кај него беше видел: сакаш сребрени облаци околу главата, сакаш златна роса врз неговите чевли.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сите како да заборавија на тегобното време и во себе и во домовите. Падна мрак. Си разотиде народот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Настанала силна врева. Невидено. Се разотишле.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
„Не Цигани, туку рисјани“, се подлути попот. „Дајте ни го мртовецот и да се разотидеме.“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Потем луѓето се разотидоа
- секој по нешто заборавил.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Така некако на брзина фрливме шепа земја врз мртовечкиот ковчег и уште не покриен, се разотидовме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
