разгневен прид.

разгневен (прид.)

Тој се загледа во малиот отвор од кој избиваше црвен пламен, како од челуста на голема, разгневена ала.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Мака ќе имате со него!“ директорот беше разгневен и строг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Шрафцигерот не ви го давам!“ Така разгневен си замина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)