пруга (ж.)
А железницата јуреше низ темнината со најголема брзина; за скок не можеше ни да се помисли – при таква брзина бездруго би се разбиле на камењата крај пругата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Другар му не разбира: старицата го бараше својот внук Борис митралезецот, оној што загина во тоа лето долу на пругата, а не него, зашто тој и немаше баба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Месечината ги пробиваше здружените круни на дрвјата под окитот во ретки, испокинати и морничави светли пруги, кои на таа модрикава темнина ѝ дава некоја сина глобочина, а самите во една ваква зачмаеност личеа повеќе на врескање, отколку на месечина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мило ми е што повторно ќе можам да се качам на вовчето да трчам по прозорците додека тоа со клокот и тресок се провира низ планинските процепи или низ селата со куќи построени како стражари крај пругата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Некои акции веќе превземаме. По џадиња, пруги, мостови... Веројатно слушате за тоа...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А потоа пак е исто: пругата, ридот, тополата, куќичката и небото, сино или темно.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Човекот се загледа кон ридот, каде завива пругата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Златко истрча од куќата и преку широката ливада што беше меѓу пругата и нивната куќа, отиде кај човекот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
ЛЕНА: Истрагата покажа дека тоа било несреќен случај, невнимателно минување преку пругата. (Таа станува, ги зема шољите и се упатува кон самоварот.)
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
А за она кај пругата, проштевај, брате, но ти сакаше да ме каснеш.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Во Косовска Митровица ранети се симнуваат; понатаму не може, пресечена е пругата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А на пругата, што ќе видиш: купишта војнички казанчиња, матерки, порции, пушки без кундак, железни колци и ногалки од топови и шлемови и што не. Сето истурено, израстурено, сплескано.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И дури се чудиме и нас, неосетно, нѐ позема матицата, нѐ повлекува надолу кон пругата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пругата е откорната, праговите превртени. За шините дремат врзани коњи и магариња.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Хипнотизиран, ја гледаше светлата пруга во зеницата на мачешкото око: Тебе те ставаме меѓу тројцата судии.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
И некое време ми ја истргаа Оливера Поточка. Ми ја откинаа некако од раце и почнаа да ја влечкаат преку шините од пругата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Научили смо мало српске речи, велат, на изградњи пруге Тирана-Елбасан.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме слегоа на една пуста пруга. Штом прва слегувам, си велам, значи последна сум се качила.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да градат патишта а и пруга од Елбасан за Солун...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Не можам, а да не му се восхитувам на Хорацио Цвикало на господските гестови, уште повеќе кога ќе ги поврзам со тенко потстрижените мустачиња, светлите костуми со пруги и склоноста кон дебелички жени со огромни дојки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
