прошепне (св.)
- Јас сум она мало, гумено мече, - пак прошепна гласот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Останатото мене остави ми го! - прошепна Митко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Месечината ѕирна уште еднаш низ прозорот, еден весел зрак се доближи до увото на Снежана, нешто ѝ прошепна во сонот и си отиде...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Насекаде наоколу беше топло, а тој прошепна - Доста.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури некогаш доцна тие ги изнајдоа во себе и зборовите и прво прошепнаа по нешто тивко и скришно само за себе, додека по подот си играше одблесокот од вратничката на разгорената печка, која баботеше и потплуснуваше со металот што се усвитува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Никој од нив не прошепна ниедно зборче. Никој не ни помисли дека оној е луд.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Да им се позлати српот, - си прошепна старецот, па ги сврте очите кон ледината над својата колиба, каде што некогаш во неговото вистинско време, пред повеќе од дваесетина години, се брануваа златни жита.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Леле, кој ќе го изеде сето ова? - со вистинска загриженост прошепна Денко, шетајќи со очите по поставените јадења.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Речи им ти, зошто јас?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога го залепи ушето на дупчето сосема јасно го слушна шепотењето од комшијата. Му прошепна и тој на дупчето и разбраа двајцата дека се слушаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но таа го гледа и чека одговор. Тој прошепнува: „Така нешто...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
- Јас се вратив. Простете, учителе! Виновен сум, - прошепнува не кревајќи ги очите.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Златната она, прошепнуваше Перса, бабината радост!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Мајка ѝ прошепна Не е тука, злато, тој седи дома, овие се само неговите сватови.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
