припука (св.)
Германците припукаа уште малку и ги снема надолу.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ти одеше назад и кога припукаа пушките летна, та нишчо не виде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ама, таман ние растовариме, и еве ти и агите озгора стената, припукаа на нас, Бре, ќе не јадат пците едни, бре ќе нѐ оберат, ќе ни и земат добитчоките.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А зад обрачот нема голема сила што би не задржала.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ќе припукам, а трнот сѐ така се ниша и се занесува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знаеш дали грми или некој топ припукува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само кога ќе припука ќе ја крене главата, ќе ја затресе гривата и ќе се премести.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, кој како ќе пушти глас, така ќе припукаат во него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да беа нашите, оние што припукаа, белки ќе ни кажеа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Го отна чепот како да активира мина и му го подаде бинлакот на Геро, не да му припука во рацете колку да го вкуси на устињето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
