претвора (несв.)
Таа се претвора во престолнина за Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Огнот се вивнал и пушта златни пламени и искри и на Доста ѝ се претвораат во безброј ѕвезди што ја осветлуваат куќата за подобро да може да ја види нејзината искра, од која има да пламне силен оган во нејзината згасната душа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Гледајќи ја оваа маса од расчувствувани лица, Арсо се прашаше самиот себеси, зошто овие сериозни лица - запотени, стеснети и опијанети од љубопитност, ги заборавиле своите секојдневни работи, многу важни за самите нив и се претвораат овде во наивни, пакосни или добродушни гледачи, зашто им е потребно тоа да се согласуваат со оние што обвинуваат и на таков начин да си ги прават душите тврдокорни, барајќи во себе презир, непопустливост и казна за оние што се млади и непокорни, но очигледно способни да ја платат највисоката цена за таа своја непокорност, за тоа свое несогласување и за мечтата за нешто што го нема, но треба да дојде, зашто без него нема смирување и среќа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Незабележливо квечерината навлегуваше во собата, ги множеше и ги претвораше сенките во непроѕирна маса.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Летно време реката се претвора во поток.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сцената се претвора во фреска на благовештиние. Станува златна.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Зашто сечејќи ја неа се преполовив себеси во труп претворајќи ја својата снага и рака.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Синтезата на болот и шумата стеблото го претвораат во прашина.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Го говорев и тоа што беше напишано и тоа што никогаш не ми паднало дотогаш на памет. - Ох, молчи, молчи, брану див, кажи во овој случај кој е прав, кој е крив, - и, се разбира, вчас стивна бранот, настана една долга пауза, крајбрежните води тивко шумолеа, божем, го предеа платното на вистината, бело, а отровот, невистината се претвораше во малечки, црни меурчиња што ништожно умираа на брегот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Проклет да бидам, сѐ, сѐ се претвора во прав, во ништо.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во што се претвора крајот тогаш: дали во нов почеток или во нова бездна што нѐ враќа пак назад и пак на исто?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ во снег, во шушлек ти се претвора.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Црпнав со лажичето и во тој момент помислив дека можеби е тоа од оние јадења што само вештерките умеат да ги подготват и со нив ги претвораат децата во камења, ама веднаш се сетив дека вештерки во вистинскиот живот не постојат и ми падна жал за старичката на која рацете ѝ се тресеа од старост.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Децата почнаа да се претвораат во дедовци и баби.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Запците на чешелот се претвора во мали ѓаволи, омекнуваа и се обвиваа околу дојките како палави, змијолики фалуси.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дворот го претвора во бајка.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Сега секоја куќа, како Калето, се претвараше во тврдина на стравот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Градот чекаше дваесет илјади години. Планетата се движеше низ вселената, цвеќето по полињата растеше и венееше, а градот сѐ уште чекаше; реките на планетата навираа, пресушуваа и се претвораа во прав. Градот и натаму чекаше.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Каде, старецу? Јас сум. И сѐ додека лентата ќе се врти и додека скриеното електронско око ќе ги чита и одбира електричните импулси, претворајќи ги во зборови, ќе бидам млад и суров.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Половина од неговиот глас, полош од Некролози, промоција фонографска снимка, одеше под масата: “Мили мои, забележавте дека човеколиките мајмуни, иако покриени со густи влакна, имаат проќелави лица, или подобро речено, ќелавоста ги претвора нивните муцки во нешто што многу потсетува на човековото лице.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
