преседи (св.)
Димко отиде на занает кај коларот од соседната улица, Аким пак се врати кај својот мајстор во слаткарската работилница, Баждар преседе некое време зад катинар потоа се изгуби од улицата кон онаа страна на Вардар и му стана помошник на еден рибар, за некое време остана кај него на работа да ги печали тврдите залаци на црниот леб, онака како што никогаш не ги печалел.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И токму една ноќ Митре со двајца свои другари кладе мамец на стапицата (еден сомун и на него книжулче со натпис: Бегај Гано од мое Старавина оти мајчето ти го расплака ако ми падниш в рака), и еве ти ги во утрешната мугра двајца „Гановци" на мамецот, а Митре со другарите кои преседоа цела ноќ на „пецање" им се фрлија одзади.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му плаќаа двојни трудо-денови за сите тие дни, што требаше да ги преседи тука, а и да не беше тоа, тој пак ќе се согласеше да дојде, зашто на Задругата навистина ѝ беа потребни штици.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ова беше нешто сосем ново, невидено и тој цел час преседе покрај прозорецот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Андон одвај го дочека тој предлог, бидејќи и тој цела зима преседе како глушец в дупка кај дедот Паленѕа на колибата, та и нему му се заминуваше преку Дуње, да ја наѕре Андоница и децата. Само Стојче се понамурти, но не одрече.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Многумина си порачаа и понешто за јадење од сува храна — конзерви риби, разни суџуци, пастрма и сиренце и така, со мезето ја сврзаа вечерата да поминат на вино и да преседат докај полноќ на јасникот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Откако лекарите рекоа дека е некое силно труење и ја сместија Ели во еден кревет, цела ноќ преседовме со Вера крај неа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Му ги измивме и посатките, му ја изметовме куќата, му суредивме, му сторивме. И ноќта некако ја преседовме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас така на скали ќе ја преседам ноќта, стуткана на скалите, пред врати. Ќе седам и ќе слушам како капат јаболката во бавчата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така, ноќта да преседат, да замрзнат сосе вошки, сосе болести.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ниту еден од карваните со зајре, наменет за војската, цел не стигнуваше таму; уште од местото на тргнувањето бунтовниците ги преследува.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Да одам барем на станица, таму да ја преседам ноќта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојдовме над селото Смрдеш и тука цела ноќ ја преседовме. Скриени во коријата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Небаре тука да преседело ноќта, небаре тука да ми плачело.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А тука, уште во подготовката, секоја етапа е преполна со впиени слики: месарот што во бела престилка го мерка рибичот кај кичмата, па вели – „земете го подобро, газда Павле, бутот, преседен е само ноќ“; потоа, месењето леб „на помеко“, со топчиња тесто што дебелички и масни се распоредуваат по обелената површина на масата, за повторно да се спојат во сладострасна, леплива прегратка; додека тестото стасува, месото, во коцки, се брашни со црн пипер, црвен пипер, сол; Потоа боцкањето – топејќи ги прстите, дедо во тестото, сјајно од свинска маст, издлабува кратерчиња за да го смести месото; потоа, на тепсија, во рерната, пастрамајлијата се крчка, бабри, воздивнува.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
До последниот ден не знаев дали ќе ми даде согласност и пари, како да се гледав веќе како работник во задругата Граничар и се разбира тој последен ден го преседов на таванот квасејќи си го лицето со солзи.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пред дефинитивно да го напуштам одајчето на Нанчо, неколку вечери преседов во чекалната на станицата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ноќта Ване не ја преседе, туку ја престоја - и тоа не во ходникот ами на папучата од вагонот, тукуречи на една нога.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Веќе падна мракот додека гавазот и Бошко, со мртвото тело преку своето седло, се прибраа во градот, па валијата нареди покојникот да ја преседи ноќта во куќата, иако според муслиманските обичаи тој требаше што поскоро да биде закопан.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кутрата негова жена цела ноќ преседала чекајќи го да се врати и рано изутрина дошле да и ја кажат лошата вест.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
