премери (св.)
Колку тоа и да звучи безумно, мерењето и премерувањето совреме ни стана една од најомилените забави.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Чекаа. Оливера Срезоска сѐ уште вртеше околу дрвото, ја мереше, ја премеруваше својата сенка.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Добро што ме потсети. Ајде да ја премериме терасата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Го премерив Абраш и забележав дека, освен што е за половина глава повисок од мене, нема кој знае какви мускули.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Прво ме премери вклучувајќи ги прстите, горната вилица, черепот, пенисот и усната школка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сега ќе мора да му пронајде вистинско место каде ќе му ископаат гроб, некое сепак повисочко отколку што беше самиот вагон а кое нему не му се пикнало во очите додека го премерувал синорот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Кој е тој да ги мери и премерува нашите заслуги и хула бесчесна да фрла врз видението и буквите на отец Стефан?“, праша отец Маргарит Духовникот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ова се случуваше онаа година кога го завршија со геометарот Лев од Одеса премерувањето и обележувањео на трасата на пругата за Кочани.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Давачки колку сакаш! Дури и земјата се премеруваше според скоковите на болвата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Дали ќе успее уште еднаш да ги премери силите со оние што почнуваат некогаш заедно со него, но беа поталентирани ли, поиздржливи ли, посреќни, и го оставија далеку зад себе?
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој се прикажа: - Пиларски. - Притоа го изгледа Коча, како да сакаше да го премери колку е тежок.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Имено, дедо Иван, подозрителен до сржта на коските, долго и сомнително ги премеруваше, се колебаше дали да ги прими и нема ли со тоа, заради извесна парична полза, да си навлече само поголема беда, од која после тешко ќе биде да се откачува.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Решена да одам напред по секоја цена На полна месечина Во последна мена На моето присуство му нема смена, знаеш и сам А долу под мостот валкана река тече без срам Упатувам поглед да проверам дали чека на нашата судбинска средба Мерам, премерувам, двапати мери Еднаш скокај Нашево некогаш немаше споредба Минаа годините кога заљубени мислевме дека овде е вечноста овде е рај По силата на гравитацијата понесена дознавам дека овде всушност е нашиот крај 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Дали вагата е покрај Меланхолијата само затоа што е потребно премерувањето на тежината кога се гради, или е таа и симбол на постојаното вагање, постојаното премерување, постојаното колебање?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Неколку денови едноподруго зачудените вишеградци го гледаа градителот, наведнат и побелен, но црвен и младолик во лицето, како го обиколува големиот камен мост, го дроби, меѓу прстите го крши и со јазикот го испробува малтерот и составките, и како со чекори ги премерува окната.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
