предвечер (ж.)
Беше предвечер, заоѓаше сонцето. ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Напролет, предвечер, ќе свирнам со кавал, слушам славеј ќе се огласи, ќе свирнам пак - тој одново ќе се огласи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се освести дури предвечер, со тапа болка во целото тело, капнат, жеден; ги отвори очите во очекување дека ќе го види пред себе оној гол камен и се изненади.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мочуриштето беше зад кулисите на животот, брате Јоване, а предвечер, со прелетувањето на пајките, отекував од комарци и се враќав во заедничката барака без огорченост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
До предвечерта околу добитокот веќе немаше грижа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Пред овие луѓе јаваше човек на бел коњ, по него три четворица на маски, а остатокот од пет шест души наоружани, но измешани со селани мариовци со бели гаќи и широки кошули.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
По ручекот за час ќе се изделеа две противнички страни и играта почнуваше, за да заврши често дури предвечер.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
