пребрго (прил.)
Неговото чудно задоволство се топеше пребргу во тоа напорно пробивање на врзаниот чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Херцог и Сивиќ се одвојуваат настрана.)
ХЕРЦОГ: Моите предвидувања почнаа пребргу да се остваруваат.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ѕвечкањето на коцките мраз во чашата во неговата рака го потсети дека повторно пребргу го испил пијалакот, пред да се стопи мразот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
