потсили (св.)
Мисирков не беше и не можеше да биде против самата ТМОРО, но тој многу продорно, уште во самиот тек на настаните, ги согледа слабостите што загрижено и ги потсилуваа некои заинтересирани странски фактори, не одбирајќи притоа методи и средства.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бесно замавнував со копачката и го потсилував ортакот, тогаш мој, подоцна на ѓаволот. - Подлабоко, подлабоко, Кузмане.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И затоа немојте со злосмев да го потсилувате она што би можело и вас, на ист начин, да ве дразни, навредува и гризе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И дуваме, гаснеме, а пламенот само се потсилува и си оди уште понагоре, по конецот. Како со раце се искачува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Она што му се спротивставува, она што треба да биде совладеано најчесто само го потсилува неговото значење, ја искажува бурната дијалектика на превозмогнувањето што е неодлачен дел од живиот живот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Домците почнаа да се туркаат околу високото, неубаво дете, Методија Гришкоски, едно момче од управата, потсилен од неколкуте свои другари, се дрзна да го бутне одзади, бараше кавга.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Подоцна ги замрази сите тие места кои му се чинеше да му се ситат потсилувајќи му ја неговата тага.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Потоа ги врза со уздите еден за друг, му се качи на средниот и ги спотера сите три по патот низ селото; коњите испијанети и потсилени од камшикот што им плускаше крај ушите, јуреа низ селото како бесни, креваа прав зад себе, газеа кокошки, патки, мачиња, кучиња и секаква живинка што ќе им се испречеше на патот и опкршуваа со сета сила по сокаците; прислужникот Геро потскокнуваше на средниот коњ, ги стегаше цврсто в рака сите три узди, плускаше со камшикот и викаше силно.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Од викањето се разбудија и другите селани, дотрчаа со садови, се предаваше водата од рака на рака, се правеа синџири од луѓе и се фрлаше водата; но нејзиното мало количество како да го потсилуваше огнот; некои од луѓето што беа похрабри, потпреа скала на ѕидот од куќата и се искачија на чардакот фрлајќи вода за да не се зафатат одаите и чатијата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тоа чувство ни го потсилуваше и светлината што не престануваше да зрачи од татковата жолта лампа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Богдан чувствува како со секој ден сѐ повеќе малаксува, сѐ повеќе го губи апетитот за јадење, сѐ повеќе креветот го држи закован за себе, сѐ повеќе ја губи волјата да стане и да појде во градината; воздухот чувствува сѐ поредок му е и со мака го дише; под кожата крвта му се згрутчува како црвени кристали, како да му се замрзнува, сиросува; гледа: со животот го сврзува само уште тенка нишка што се мачи да ја одржи; го чувствува нерамномерното чукање на срцето, и во мигови кога помислува дека ќе запре, ги трие градите за да го потсили или да го сниша како часовник што подзапира.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тоа виорно вртење иако беше напорно, нејзе ѝ причинуваше задоволство, го прифаќаше, а одвреме-навреме и самата го потсилуваше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ваквите среќавања, како сношното, само ја потсилуваат таа тревога.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Криев само јас, но затоа во себе одгледував едно убаво, сладосногорко чувство, што се потсилуваше од нејзината појава.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
