порача (св.)
Да ти цути устата што ја порача! Оваа песна одамна не бев ја слушал. Така благо ми дојде да заспијам!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
РИСТАЌИ: Не треба! Сега кир Николаќи нека го порача прстенот, в недела ќе си направиме строј и тогаш: и благо ќе лапнеме, и винце ќе се напиеме... (го чука Николаќија по рамото). Вака ли, кир Николаќи?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така ни порача мајка ти. (Се слуша чукање на портата.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Каков чај на деветти мај? Но Панче Маџар знае што значи чај кога порачува Пушмарко.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одговор не напиша, ами порача: — Нека дојде во четврток, ќе му кажа нешчо!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Никогаш полошо не ми било, - рече Бошко заумено и му раскажа сѐ како му порачал Луман и што мисли дека го чекало.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Некое време тој, кое од лакомост, а уште повеќе за да ги заплаши селаните, порачуваше да му се носи сѐ што ќе му паднеше наум: пари, волна, сирење, платно, алишта, жито...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Оттогаш Луман постојано преку Бошка порачуваше што да му се носи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На излегување ѝ порачав на девојката, да ѝ каже на жена ми дека имам работа во провинцијата и дека ќе се задржам таму неколку дена...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Иванов порачал и ти веднаш да појдеш кај него.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Иванов, за мене, веќе смислува нов Ѓорче Петров, го именува веројатно Димо Хаџи Димов или кој знае како, и се готви, веќе утре, да ми го порача мртов, со истата закана - ... дека ако не отиде главата на тој нов Ѓорче, ќе отиде - мојата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ми рече веднаш да слезеш долу Иванов исто така, порачал, јас... ова писмо да го однесам... горе.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Страв и трепет, мислел, јас сум страв и трепет и нека чујат за моиве прошетки по овој бел град сите луѓе од моено село, тоа е она, што можам да им порачам сега.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Доне ја стави капата на глава, тргна и Гоце му порача: - Поздрав на сите!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тој војвода ѝ порачувал на гората: „Горо ле, горо зелена, постели сенка дебела, приготви вода студена!" И гората го слушаше...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- И што порача? - праша Даме. Ти ја праќа оваа книга, - почна да објаснува служителот, - и рече: да ја прочиташ и да му пратиш друга книга, за читање.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Утринава ме најде командантот на бригадата и порача заедно да појдеме со тебе на падината над Пишишки Камен.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Комесарот го отвори писмото. Во него Тале пишуваше: „На Трајчета, сѐ што порачавте му дадов.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Порача ли нешто? - праша Горјан. - Многу ве поздрави и ми рече деновиве пак да му однесам дрва право дома.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Денес сите сте на ручек кај нас! - рече без посебен увод и без објаснување. - Ами? - се зачуди дедо Димо. - Бате Антим порача, - додаде Кирил.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
