поноси (св.)
Петко нека и земе маковци, бончани, рапешани, црничани — нека го држе „Смечот“ ондеа; на Андона — ќе му и дајме неговите дунчани, вепрчанци, пештанци, кокрчани и каленци — нека се вртка по Ливада и Дренска планина, а јас со Трајка, Ќосото и други прекуреканци ќе прејда одонаде река во старо Мариово, ако можеме да и поносиме главите ошче по некој ден и друг.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Колку ти е натоварена чантата, дај да ти ја поносам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
А и дете водиш. Ја лажеме Горица со купување и кај поводи ја, кај поноси ја в раце или ушка, и одиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Николку, што се вели, до никаде не ме поносил.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)