полази (св.)
Ме одмери со студен поглед од кое морници ми полазија по грбот и се изгуби зад тезгето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И уште кога учителот Милан Ацев кажа дека попчето што ќе излезе на сцената не е никој друг ами попов Крсте, неа мравки ја полазија по целото тело.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста се затресе, ама пријатни трпки ја полазија по снагата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа попот си се фати за народната поговорка: „кого туѓа вошка не го полази — не може да сети јадеж“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Еден светол Месечков зрак се одби од стаклото на прозорот и полази по постелата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Го закачија палтото на столот а тие отидоа на другиот крај од собата, легнаа на подот и претпазливо полазија кон „мечката“.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Грачи, клетиот, морници в коски да ти полазат, Како да грачи од врвовите на чесната ноќ на оние чии коски ги колваше по боиштата.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Малку страв ме полази од овој грдомасник. Но, тој воопшто не обрнуваше внимание на вчудовидените гледачи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Трново личи на Титов Велес. Обата града како да полазеле во височините, по острите и стрмни брегови на реките, кои ги создавале и длабеле кањоните, по кои се начичкани куќарки како од приказна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Мене ладна змија ме полазува. Овдека вака, на гола пазува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Околу чадот почнува и пламен да се витка, нагоре, да полазува како повит.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ме касна студот, целата ме полаза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште се редиме, што се вели, бараме човек со полазна нога, со лесна нога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И ќе полазаме нагоре по селата. Ќе пливнеме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вратата се отвори и воведоа уште еден човек од чиј изглед Винстон го полазаа морници.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Студени морници ме полазија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Можело понекој од нивните залутани зборови и да ве полази.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Неверица му полази по лицето, молк му ја заклучи устата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Некако мир ме полазуваше и ме успокојуваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сликарот го прочита писмото, повторно го полазаа морници и повторно се стресе.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
