покана (ж.)
Уморните бегалци со радост ја примија поканата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Доста, и без таа покана, го прибираше столчето и седна до светелникот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му се стори како да го виде на нивните лица она што ќе го предизвикаше таа негова покана, се сепна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Доста, - нежно ја плесна Бојан по муцката, па и таа отстапи чекор, два и со крената глава го гледаше со своите умни, жолтеникави очи својот млад господар, очекувајќи ја неговата повторна покана за игра.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Поканата се оддлепи од вратата и падна на земјата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Службеникот од началството што ги разделуваше поканите, неколку пати отиде кај Делина дома, но не го најде.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Еве ти покана за мобилизација... Потпиши се дека си ја примил“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
ЈАКОВ: Веќе не чекам официјални покани. Го земам она што ми треба. БОЖО: Што ти треба? ЈАКОВ: Она што го земам. БОЖО: Уште имам власт.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Во нив на најтопол начин беа испишани изрази на сочувство, како и покани заедно со моето сестриче да станеме членови на нивните семејства.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Чанга, спроти денот „Д”, ги повика сите козари, ветерани и млади, козари со убиени кози, козари со покани да дојдат во дивиот дел на големиот градски парк, крај реката, со семејствата, да го прослават неговото враќање со козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ѝ се заблагодарил, но не можел да си разјасни како би можел да ја прифати поканата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Премиерата е во септември. Ќе ви испратам покани, се викам Џеки Кертис”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Пред самиот влез се покажуваат поканите и личните карти.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Знаеше дека порано или подоцна ќе одговори на О'Брајановата покана.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Набрзина, намерно, таа го препраша дали да ја прифати поканата од Хелвиг да оди во Германија. Да се сретне со детето.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
„Јас многу ви благодарам за поканата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тие испратиле неколку покани до граѓанството залепени на вратите на црквите и училиштата, со кои агитирале дека, наместо да се расипуваат народни пари за камбанарија, да се реновираат урнатите и стари училишта, а парите за црквата во Цариград да се потрошат за просветни цели.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
При минатата посета, кога му реков на Роман Саздов Грофот дека доаѓам врз основа на неговата покана за да дадам некаква изјава, (се разбира, не му го изрецитирав и бројот на канцеларијата во која требаше да се јавам според поканата), Грофот ми објасни дека не треба да им обраќам преголемо внимание на таквите формалности.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во секој случај моето неочекувано признание Катерина го сфати како покана да легне покрај мене. (Чувствувам потреба веднаш да објаснам дека ние не ги употребувавме зборовите за да изразиме приврзаност еден кон друг; користевме други средства).
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
– Штом ти го покажав писмото- покана за Италија и ти со голема возбуда го прочита, те озари некаква светлина во лицето.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
