подгони (св.)
Звуците се бранови на ветерот низ тревите подгонети. Некаде ѕвони.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
- Ох, ајде братко! Ми отпадна рамово!... - го подгони оддолу друг работник, свиткан до самите скали, под товарот на тулите, поредени врз дрвеното самарче.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Некогаш на замин, по „добар лов" ѝ потфрлаше на мајка му по некоја и друга лира да ја ублажи сиромаштијата и да не го избришат од нивните тевтери, да има лице да се прицне некогаш кога ќе го подгонат полјаците, заптиите и фариите од Полчишта.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бледа е. И скромна. Онаква каква навистина ќе беше мојата ќерка ако не ја подгониле во некој логор, меѓу жици и пци.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Брзо!“ Тие ги подгонија коњите напред кон малата дупка.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Одеднаш некаква мисла ја подгонува.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Колениците ќе се свиткани во грч, ќе ги подгонат коњите со удар!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
13. Во мракот падна уште една ноќ Во самотноста на глувото време што го обвива истечува семето на светот Ни деца ни внуци Само здивот и дланките негови оставиле траги од невени во иловицата на стиховите Отсутноста негова зборува дека дури се денат деновите во пазувите на ноќта тој постои И земјата што заоѓа во темнината подгонета од стожерот свој местото си го наоѓа пак во светлоста на вселената своја И да се развее песната негова како лисјето како песокот катот ќе си го најде во луѓето како водата како ветерот И колку страдалничко да е сеќавањето на гибелта ќе зборува за животот еден и в смртта кога во мраката ноќна огреваа сртовите низ една болка болка
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
- Облачиштана тажат - ќе заврне. - Не, бабо моја, откај исток дува ветер. Ќе ги подгони.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Лудо удираа езерските бранови подгонети од здивени ветришта.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
