побуна (ж.)
5. Една најобична и безбојна светлосна нишка, еден танок и бел месечев конец предизвика неочекувано ПОБУНА ВО НОЈОВИОТ КОВЧЕГ Тоа почна како да нараснува црн влакнест облак, почна заради несоницата на жителот број 6, почна несфатливо некако околу полноќ, отпрвин без шум и без движење, полека за да прерасне од ситен и упорен дожд во проклет порој...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
XI. Но сепак, и покрај сите бладања, оној ритам на бавното минување на времето мораше еднаш да го насочи и неговото траење во вистинската насока и постојано да ги стивнува неговите побуни.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И Хилми си ја зеде грижата да ја исполни султановата наредба.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Или побуната е повеќе на подрачјето на изменетиот сензибилитет, против еден воспоставен и признат пејсаж што веќе нема одгласи.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
А еднаш, кога имало некоја побуна од работниците во Белград, сите нив, и кого затекнале и кого не затекнале во шнајдерницата на Коста, ги затвориле џандарите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во старите пописни книги на населението и имотот, во тевтерите на воените и даночните обврзници, па во хрисовулите на византиските императори, Потковицата се споменува како феуд или црковен посед, а во ферманите на турските султани, испраќани во врска со собирањето на даноците, со ајдутите, со побуните и казнените експедиции, како султански имот, Хас чифлиг, под името Загориче, кој, најверојатно, зашто се најдува точно на границата помеѓу Битолско и Прилепско Поле во различни времиња потпаѓал под управа де на едниот де на другиот град, но за луѓето кои живееле тука, за нивната раса, религија и бит ништо не се споменувала.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во тоа време, некако со тивката побуна на селаните од намуртеното Кукулино и од Побожјане, Кучковица, Мирковци и трите осамени куќи над Јанакан, некој доселеник од Измир, Селџик-бег, по татко Турчин, по мајка Ерменец, осиромашен куц поет, запишувач и опишувач на обичаи и познавач на народи и балкански јазици, застанал на страната на ограбуваните.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Морам да испратам низ светот безброј еретички текстови коишто сите понижени и навредени ќе ги повикаат на побуна... Долу со насилството!
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Сексуалниот чин, под услов да е успешно изведен, беше побуна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сум ја слушнала таа приказна, дека божем Партијата ја организирала побуната на штипјанки на Прочка!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Колективниот комплот и побуната на селаните против Симона доаѓа од сферата на најниските побуди, во голема мера е лишена од смисла и метафорично е претставена како деструкција по себе.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Нивниот молк возбудува Нивниот поход е тиха побуна на некој замислен молер Зборот е малата надеж на осамените. приказната во него е како семката во плодот.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Арафат не можеше да ја повика судбината на нова побуна.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но во искажувањата од овој вид не е содржан подигнат тон а не е присутен ни призвук на незадоволство а уште помалку навестување на побуна.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Историјата на Балканот била посилна од разумот и таа била обележана за разлика од европската со поголем дисконтинуитет предизвикан од инвазии, војни, побуни, сукцесивни империи, непостојани граници, повеќеслојни идентитети, од делби по вера, јазик, идентитет, навики, сфаќања, обичаи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Умно речено! Но каква била врската со казанот, баклавата и побуните на јаничарите?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тоа се случува и со јазикот за време на Француската револуција, кога туѓите зборови треба да ја мобилизираат класата која ја предизвикува историската побуна.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
