плусне св.

плусне (св.)

Најпосле се замисли длабоко и си рече во својот учен ум: – Овдека треба и марифети, не само сила – па како да се присети нешто по долго мислење и кроење, си рече: – Јас треба точно да ги научам сите водачи на овој бунт и од нив да разберам со каква сила располагаат и кои им се слабите страни, а за таа работа ми треба човек, што ќе отиде кај нив и ќе разбере што треба – и плусна со рацете.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Водата плусна по подот, а бабата скокна разлутено.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Плуснаа првите есенски дождови и лапавици. Жолтите лисја паѓаа по земјата и ја постилаа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А торбата се отвори, од неа испадна рибата и плусна во водата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
— Евет мудур ефенди, — пак повтори Ибро и се изгуби низ врата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Бикот го отепа командирот на милиционерската станица, му ја распра утробата, черепот му го плусна, рече милиционерот и си ја поголтна плунката.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)