пексимид (м.)
Другиот извади од војничката торба парче пексимит и го стисна едниот негов крај со безмилосните заби.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Што немаше во нив? Бисквити, шеќер, кафе, пексимит.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И чекаме така: ден, два. Гризиме пексимит, како глувци овес.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Последен пат кога нешто имаше в уста, беше вчера, пред да почне советувањето. Пексимид и планински чај.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
