парадокс (м.)
- Не знам дали ви паднал во очи парадоксот на нашето воспитување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Пак овој парадокс кој е умрен а кој е жив.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Таков бил нивниот јаничарски парадокс, на Балканот уште пожесток.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во тоа, впрочем, и е парадоксот на француско-германската кавга: теориското спротивставување се ублажува дотолку колку што антагонизмот се продлабочува. 27
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Фаерабенд го изразува ова гледиште во еден парадокс во својата книга од 1987 Farewell to Reason: „Најдоброто образование е она што ги прави луѓето имуни на систематските обиди за образување.“
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ако ја следиме оваа логика парадоксот се шири како пустина... ах, пустината, еве нешто што силно го доживеав.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Заклучоците до кои доаѓа Саркањац во врска со овој проблем се директна последица на едно читање на ‘доцниот’ Витгенштајн, поконкретно на Витгенштајновиот парадокс во врска со следењето на некое правило: “... ниедно правило не може да определи еден начин на дејствување, затоа што секој начин на дејствување би 109 можел да се доведе во согласност со правилото”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
А ова може да доведе до парадокси како што усреднувањето нѐ носи од реверзибилната Њутновска механика во иреверзибилната термодинамика.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Целта на сите овие ритуали, конвенции, маскирања, собирања, системи од правила и приоди, е еден од парадоксите што самиот живот го воздигнуваат до уметност.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овде постои еден, за психоаналитичарот зачудувачки парадокс, бидејќи најблагородната активност на психичкиот живот, градењето на објектната релација го завршува со празнење кое е обична соматизација.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Имено, двата пристапа кон сликарството се упатени кон најдлабоките слоеви на човечката душа и одејќи сѐ повеќе од онаа страна на рационалноста покажуваат дека остварената ирационалност и парадокс можат да имаат зачетоци во други, не помалку длабоки типови на значења кои можат да ги ускладат и смират очигледните спротивности како што се животот и смртта; реалното и имагинарното; минатото и иднината.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се работи за парадоксот на Епименид одн. парадоксот на лажгото.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Добар дел од нив се базираат на некаков парадокс, илузија или двосмисленост.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Секој концепт нужно е парадокс.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Откако го пронашол ваквиот код, следниот чекор за Гедел бил во детали да го трансформира парадоксот на Епименид во некаков формален израз од теоријата на броеви.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Грег Беар (Greg Bear), денес еден од најчитаните SF писатели во Америка, го деформираше светот со своите нанотехнолошки амеби, ја посочи дволичноста на односот кон хомосексуалните гении и го воведе во секојдневието поимот на Шредингеревиот (Schrödinger) парадокс.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сега, Куликовиот парадокс е дека се преправа во Павловото куче, додека во стварноста тој нема друга улога освен онаа на Павлов!
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Парадоксот на перформансот на Кулик е во тоа што тој не сака да ја разоткрие својата посебност како руски уметник, туку се обидува да даде одговор на универзалната дилема во односот човек и животно, човековото место во природата итн. 10 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Парадоксот на парергоналноста е во тоа што средството за врамување, коешто ја докажува или објавува припадноста на класата, самото не е член на таа класа.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Доколку се работи за поинтелигентни или пак дури и ингениозни умови, водите на софистицираниот криминал ги водат до некои повитални точки на системот но - каков парадокс -наместо овие Робин Худови и Џеси Џејмсови да се прифатат кон уништување на виталните точки, тие бидуваат асимилирани од истите и веќе ги гледате овие умни криминалци како ревносно му служат на системот и спремни се да тероризираат уште повеќе од моделите на нивниот младешки гнев, моделите против кои и тргнале по патот на тероризмот...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
