папка (ж.)
Лекарот ги крена рамената. Од фиоката во работната маса извади зелена картонска папка. Очигледно со документите на Марија.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
На неколку листа од папката, пишувани со мастило, Елена го препозна ракописот на Марија.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Нацртите ги ставив во папка и внимателно ги чував.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Работите во куферот ми се уредно и внимателно спастрени, а врз нив лежи папката со рефератот што треба да го прочитам.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А идниот пат кога влегував, имав впечаток дека истата фијока е отворена и дека секој момент оттаму ќе ја извлече истата папка.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ковертот на благодарноста што ја претставуваше во одредена мера и мојата судбина веројатно се наоѓаше во сината папка што иследникот ја оставаше во фиоката од неговата десна страна додека излегував.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Во неговата папка имаше цртежи, разни описи, раскажувања на поединци, а имаше и една топографска карта на Долнец што ја изработил самиот, како и опис на долнечките гробишта.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ја отворам папката, ја земам топографската карта и седнувам на тревата.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
До мене е папката со сведоштвата, документација за цела една повест.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се склопи како папка
во една единствена црта
- кога нема растојание
и си е едно - совршен коитус
на брегот на океанот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Човекот во сив костим и бела кошула, оној кој и во мое присуство прилично долго се дошепнуваше со Вртанов, најпосле ја собра папката од бирото, му се заблагодари за услужноста и помошта, а потоа, поминувајќи покрај моите нозе качени на бирото, го задржа за момент својот студен и безизразен поглед на мојата дребнавост.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Мојот адвокат Стојко Руменов ја отвори папката со материјали и, распостилајќи ја на масата, под десната корица ми ја фати раката и силно ми ја притисна, сакајќи да ме врати во мигот во кој сум и да ме подготви за оној што следуваше: нејзиното влегување во судницата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Госпоѓа Мариела ја затвори папката, погледна во возбудените лица на осамените срца, направи пауза од неколку мига, и рече: „Ве слушнав и можам со сигурност да ви речам, вие сте во право.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Сите погледи беа свртени кон госпоѓа Мариела која отиде зад катедрата, ја отвори фиоката и оттаму извлече папка со материјали.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Дедо ми се радува, со рацете шлапка, сликички од мотори, собра полна папка.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
