осуден (прид.)
- Оти и така седам без работа, - имаше обичај да рече со израз на човек осуден цел живот да се чувствува должен за доброто што му го сториле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Јас сум лотка, осудена на судир со непознатото.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Долго време се мислеше кадијата и се советуваше со своите мезличари со каква казна да ги накаже осудените бунтовници.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Да им тргнам по еден пиштол в чело? – беше првата мисла, но му се виде блага казната според престапите на осудените.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ова решение стапува на сила веднаш. Осудениот нема право на жалба. Судија Був Тавански“
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Во муграта ги изведуваа осудените за извршување на смртната казна.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Значи, за исто сме осудени, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во месец февруари 1956 година е одржан Дваесеттиот конгрес на КП на Советскиот Сојуз, на кој е осудена политиката на Сталин.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— А кои сме осудени?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Секоја од империите, осудени на неизбежен пад и заборав, како да има свои надгробни плочи во остатоците на киклопските камени блокови на кои беа втиснати пораки со различни писмени знаци, секогаш разместувани од новите освојувачи или од потресите на земјата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Запаѓаше во глумен транс кој сакаше да го пренесе и на осудените слушатели.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Имаше и свештеници осудени и на доживотна робија поради нивната пропаганда на нашите први демократски избори...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Диктаторот е обземен, со својата апсолутна моќ, од идејата како да ја припитоми вечноста, за да ја догради својата идеолошка пирамида, внатре во облик на лавиринт со седумстотини илјади бункери во кои сака да ја сокрие судбината на својот народ принуден, осуден и жртвуван да му верува.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Имаше моменти кога фактот дека неминовно ги чека смрт изгледаше исто толку опиплив, колку што беше и креветот на кој лежеа и тогаш ќе се стиснеа еден до друг со очајничка сензуалност, како што осуден грешник го граба своето последно парче задоволство кога часовникот покажува пет минути до извршувањето на пресудата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но тие сега беа надвор од законот, непријатели, недопирливи, апсолутно сигурно осудени на истребување во рок од една до две години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мора така да биде, затоа што секое човечко суштество е осудено да умре, што е најголем од сите неуспеси.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Погледот запираше на родното градче Поградец, почетната точка на последниот егзил на татковото семејство во далечната 1942 година, кое оттогаш небаре осудено на припадност на земја без враќање.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Секоја квечерина ја праќам на спротивната страна за да ми го продолжи родот. Зашто јас сум осуден на умирање.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Навечер, ќе се слушнеше пукот, ’рскот и ропотно паѓање на дрво на кое далечината не можеше да му се одреди зашто укитот и сулундарите по стреите долго одѕвонуваа во темнината, како да офкаа наместо дрвјата осудени на таква смрт.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
