ориз (м.)
И по кривите вади да пропуштиме води за оризите млади и зелени лободи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Растат жита, горе нависоко: оризите крај вода студена, мрки урви дури до колена, жолти ’ржи до преку рамена.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И така се погодија јатрвите: Доста да го зготви петелот со компири, а Митра — тепција со свинско месо, малку оризец и бонгурец, бидејќи и крмнакот веќе беше заклан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во сандачето (тоа беше куферче) бенге зела од кај браќа си дветри кила компири, и кога ѝ кажа на Митра дека таа ќе го зготви петелот, ни со бонгур ни со ориз, ами со компири, оваа зина од чудо и за малку што не извикна: „Да е видел господ, кокошка со компири ќе ми готви ваа орјатка! Шо ни се чуло, ни се видело!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А за готвење! Да има јајца, мас, сирење, сланина, месо и шеќер! Алви да ти праве, ориз со млеко, ореи со мед!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Коњите беа натоварени со бел како снег кочански ориз.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Пази, Доне, оризот да го продадеш дури има добра цена!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Јас сум „кираџијата“ - се претстави човекот. - Наминав наваму! Ќе купам кочански ориз.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Денеска мајка ми и ориз ѝ вари.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Потоа дотераа еден „наивен" кираџија што носел ориз од Штип и Кочани, кој исто така не се вратил назад во одајата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Малебџилници - тоа се всушност гостилници каде што се готви јадење само пилешко месо: печено пиле со или без ориз, пилешка чорба и ориз, некои пудинзи со месо од градите на пилињата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И ги полнат устите со месо, со ориз, со леб и губат здив, речиси се задушуваат, па мораат да џвакаат со отворени усти.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сватовите донесоа тепсии со ориз, со грав, со компири - пупа. Со скала да се качуваш на нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во стари италијански порции ни тураа жешка супа - понекое зрно ориз и многу зеленило.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Оти трпезата само се полни со јадења, јагнешко печено, дроб-сарма, тава со ориз, рогушки и смокви и што ти не.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таму, меѓу басмари, аџии, скитници, додека од преголем котел некој анџија ќе сипува во чанаци преварен грав со козји дробенки или бел пилав од кочански ориз, ни оние неколцина Турци што ќе се нашле на своја софра и со свое оружје, од анџар до кременка, не ќе им биле туѓи и страшни; плиснати со оган и загреани од скомињава ракија со која се пее и се плаче, тие ќе се разграштеле, ќе се погледнале со сочувство и машко охрабрување и ќе пресметале што уште им останало во торбите и дисагите и колку имаат на колите сено за добитокот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пак имаше варен ориз.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Изгледа дека четвртокот беше резервиран за каша од ориз.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тој ден за ручек, Бог му даде на Александар Јаковлевич шише зубровка, домашни печурки, чинија со риба, украински боршч со месо од прва сорта, кокошка со ориз и компот од сушени јаболка.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Џинот имаше неубав, зејтинлест мирис, како на кинеска ракија од ориз.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
