олкав (прид.)
Да ги видиш (покажува на вратот) олкави во вратовите, прави, здрави — како волци!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Си спомнувам стрико Коте кој ги имаше олкави!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Парите олкави ти ги отвораат очите!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Вампир, конкретно, облечен во бело, со олкави заби.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мораме да се делиме. Олкава олелија не ќе можат селата да кријат и хранат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дамките како кај рибине, олкави вака, ко парина ’рѓосани.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога сум ги ја драпнал, ба му ја, олкави лески сум прескокал!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И секако им беше чудно што олкав голем човек се валка среде улица.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И умре Диме од Милевци. Олкав маж беше, ама гладта го свитка и не се исправи повеќе. И умре Тодорица Петкоска. 108
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стаорец! Олкав, мајка му, олкав, ѓаволскиот! - болно рече Кузе и двапати измери на ѕидот со педата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се лути дека Арслан бег и другари му ги убиле орливе или пак навистина верува - Јаз’к олкаво мажиште! - дека убивањето на орли донесува несреќа?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
— Кај нас нема олкави...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Од каде олкав луксуз со касиерска плата?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На таванот, по ѕидовите, на подот, олкави пешници. Изнесени да се зорат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тие деца ќе имаат олкави заби, со бради ќе можат да стојат в олтар. Ѓавол да ве земе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чиста лага, со опашка, олкава, како лубеница, зелена лубеница!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И, којзнае кој ѓавол ќе им влезеше в глава, ќе се погледнеа како затвореници разделени со јаки железни шипки и со олкави солзи, ќе се изнаплачеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Броел како ти сине кога беше олкав, до под моите колена.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во еден огромен лилјак со олкави крилја. Како некој вампир.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Да ја видам јас неа кога од џебот ќе извлечам змија, на олкави ќе ѝ пораснат очите!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
