одмерен (прид.)
Шумовите во собата го тераа да мисли на Јана и да ја сонува, не в парк, каква што ја знаеше, туку в кревет со тој црн лекар, одмерен и пресметан дури и во љубовта.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дури се изненади и се зачуди кога ја забележа мирната силуета на стражарот кој шета со одмерени чекори пред зградата на Банк Отоман.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не можеше ни да замисли дека овој човек со мазни образи, чисти раце, потстрижена коса, одмерен глас, може да потекнува од село.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го позна Алекса, та без да испушти ни збор, ја отвори едната пола и овие влегоа, a по нив портата се затвори.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога ќе ѝ држеше епитимија на Смилјанка, како и на другите грешници, отец Иларион гледаше да биде одмерен во сѐ: не постапуваше ни многу љубезно, ни многу благо, за да не сфати грешниот дека гревот не е толку страшна работа, дека тој е нешто невино, игра што може да се повторува; но не постапуваше ни многу строго за да не му ја разрани и онака разранетата душа која согледувајќи го гревот, започна да пати - мачно да зацелува.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Градоначалникот беше човек во години, одмерен, макар што ги знаеше границите на својата власт, а кога беа со партискиот секретар на градот еден спроти друг, му ја препушташе нему иницијативата, овој пат му стана веднаш јасно дека сам треба да ја преземе иницијативата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Веспа на некој начин ги користи двете „поетики“: кај неа има и тоа: налудничавост и некаква си автореференцијална субверзивност, но, од друга страна, во нејзиниот расказ постои и фино одмерена доза на нежност и, дури, на она што делумно помодно се нарекува „женско писмо“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Само во зима, на студ и голомразица, бастунот ја преземаше својата основна функција, да го потпира патот, но и тогаш дедо ми не запираше, не се колебаше, туку со одмерен чекор стигаше секое пладне да го испие своето „горко, накај средно“ кафе во „Метропол“ со пријателите-пензионери, во просек петнаесет години помлади од него.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Се препаднав. Не помислив дека, сепак, синџирот е така одмерен да не може песот да фати до вратата.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Во турнирската сала, пред очите на тиха публика, тој ги смислува, како сосем отсутен од стварноста, своите потези или пак прошетува со одмерен чекор меѓу шаховските столчиња, погледнувајќи ги позициите на другите табли, а изразот му е задлабочен, продуховен, и некако само од себе му се налага да ја чувствува својата важност и како случајно да погледне во публиката сакајќи да види дали се одразува на неа сугестивно тоа негово чувство.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Беше строг, крајно дискретен, конспиративен, педантен, секој збор му беше одмерен.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Сојузниот, откако испи од вискито и млекото, со одмерен тон продолжи, помина на главното на вообичената средба: Вие, амбасадоре, имавте успешна мисија во Тунис.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со одмерени чекори појдов до означеното место.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не е во состојба, кутриот, ни да ги допре а камоли да ги сфати задскриените намери и невидливо бојадисаните постапки на насмевнатата секретарка која без да ползи туку само со неколку одмерени скокови се најде на она место од каде сега има целосен увид во сите позначајни случувања во установава.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Таа направи мала пауза, чекорејќи првин лево, а потоа десно, со одмерен ритам во звукот што во допирот со паркетот го оставаа високите штикли, (тоа беше вообичаено на нејзините предавања непосредно пред да го изнесе заклучокот) и, кога оцени дека концентрацијата на слушателите го имаше постигнато потребното ниво, им се обрати тивко, со зборови кои се голтаа во сиот нивен волумен, како пластични апови до пукнување исполнети со кислород: „Мили мои осамени срца, добро запомнете, кругот за кој зборувавме функционира во секој сегмент на општеството, отсекогаш и насекаде.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Го гледав движењето на нивните нозе, одмерените и претпазливи чекори.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
- Ма дај, не тропај глупости. Знаеш дека отсекогаш бил одмерен и разумен. И пред сѐ, многу културен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Фимка го спушти на земја ранетиот, седна до него и со крајче од црната шамија полека, со одмерени движења, како аргатка на жетва, ја брише потта од лицето и челото.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Со одмерени голтежи - пие со очите вперени во синото небо.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Развеаното шамивче го собра в дланка и со одмерен и сигурен чекор појде на кај тапанџиите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
