обележје (ср.)
Токму ваков Делчев остана и во споменот на народот, поради што за него се испеани и најмногу и најдобрите македонски револуционерни народни песни, во кои македонското национално обележје е особено потенцирано.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во вашите населби, во селата и градовите има споменици на загинати партизани, борци за слобода, има обележја на важни настани од нашата борба.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Но тоа законот изречно им го бранеше, па тие обележја место на кое кога-тогаш, се надеваа, ќе ја подигнат црквата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сепак ги носеа обележјата на нивното велможје, ги славеа боговите кои населуваа сосем инаков свет од овој, ги пееја старите песни со зборови, кои, архаични, им се чинеа како цврста залога на некогашната моќ.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Нека читателот, сепак, не се залажува од ведрината која се добива од читањето на ова дело: ако алегоријата, претставена од еден од најоригиналните и најзначајни писатели на современата литература во Македонија, мошне богата но често непозната на Запад, претставува според повеќе обележја силна лекција на надеж, ова дело сепак не постои само како трагичен сказ, како рефлексија преточена низ мали импресионистички допири како на клавијатура, но опстанува со својата голема длабочина наспроти опасната суета на идеологиите кои сакаат да направат еден нов човек, низ спасувачко посредство помеѓу непостојаноста на феномените, генерално, и, посебно на посебната нестабилност која владее на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тоа не е случајно, Бредбери е автор на специфичен опус што и покрај жанровските обележја е неподатлив за било каква категоризација.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Затоа кон типичните обележја на историскиот фашизам припаѓа апелот кон фрустрираната средна класа, која страда под економска криза или под чувството на политичко понижување и којашто се плаши од притисоците на социјалните групи одоздола.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Секоја убава жена претставува компромис со злото - понекогаш надворешните обележја на злото го прикриваат вистинското лице на жената.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
1. Првото обележје на прафашизмот е култот на традицијата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
10. Елитизмот е типичен аспект на секоја реакционарна идеологија, доколку во основа е аристократски, а аристократскиот и милитаристичкиот елитизам имаат една сурово обележје - презирање на послабите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Навистина, нашето основно обележје како вид, хомо сапиенс, е мислењето; ние сме животни што мислат.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Фактот дека во случајот на пантерот со јазик не е воведен никаков недостиг нему му дава обележје на самодоволност која едновремено го прави толку привлечен и толку страшен.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Духовната игра станува обележје на вистинската сувереност, европскиот свет треба да се обедини во игра, бидејќи силата за создавање групи е еден од битните елементи за создавање култура.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
29 ОСВОЈУВАЊЕ НА СРЕДИШТЕТО Сеопштата фасцинација со средиштето - тоа се чини е главното обележје на хрватскиот политички но и интелектуален момент денес.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во овој уметнички идеал е содржан истиот постулат кој се открива и во сфаќањето при делување во рамките на општеството: радикален индивидуализам, карактеристично обележје на западниот дух.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Да, базиликата Света Софија, по своите обележја, како да го потсетуваше на судбината на својот народ, на своето семејство.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Морав да сведочам по секоја цена, да го допрам сопственото дно, минувањето низ синдромот на албанското самоуништување низ елиминирањето на троверјето како обележје низ милениумите на заедничкото истрајување.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но наспроти тоа, една генерализација може да го издржи патот низ сите тие историски примери; имено, националистичкото движење израснува и народот станува мобилизиран како нација доколку од многукратните и безбројни заеднички обележја во секојдневниот живот создаде една смисла на некое нарочно единство и припадност.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Во стакатото на искинатите линии, во малкуте скудни потези, тој ги обединуваше симултаните настани на улицата, или во борделот, како што во аглестото изобличување на фигурите футуристичките и експресионистички стилски обележја ги обединуваше се поттиците на детските чкртаници.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Макар дојдени со новата вера, припадниците на семејството имаа задржано обележја и од старата христијанско-православна вера.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
