ништо (зам.)
При сѐ што нејќеле да ја даваат без Силјана, арно ама откај зетот не чекале и друго чаре не бидувало: или ќе им ја даделе или ќе ја оставеле; на зортот згора, за да не ѝ го расипат касметот, стрексале да им ја дадат и друго ништо.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Близу пол саат што одел, и кога дошол до една тумбичка, се качил на неа и чул од луѓе зборови; арно ама ништо не разбирал од тие зборови, така му се чуло, како кога да кљакаат штркови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
67. Тие велат: во тоа време кога министерството на Данев ја предаде надворешната политика на Бугарија, во рацете на Русија, последнава, наместо да ни помогне, направи да се ракоположи Фирмилијан во Скопје, и друго, не направи ништо за Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
118. Се разбира оти од тоа друштво не излезе ништо, зашто Србите не им веруваа на Македонците и фатија да праќаат во него „Старосрбијанци”, Црногорци, Босанци, Херцеговци и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Поминаа месец, 2, 5, 7 и ништо од него не излезе.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Што ќе јаде, што ќе облече? Од гледање не може да се најаде. А, а, ништо од тоа нема да биде!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Така и печалењето. Парите ништо не чинат, ако ум не ти достига. Учи се, учи се!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРАНЃЕЛ: Ништо не знам. Да го суредиш! (На работниците). Еј, свршувајте работата и на спиење!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Биење без пиење не бива, ништо не бива без пиење.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ДЕПА: Море Панде, што те стијоса да расправаш такви муабети?! Белки не е ништо...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Барем сега чу и ќе знае! Друго е кога ќе имаш абер од една работа, а друго е кога не ќе знаеш ништо.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Уште поубаво: ништо не се кршеше, ништо не се пустеше и поубав ќејф се правеше.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
До Хегел развитокот се сфаќаше само како просто квалитативно или квантитативно растење или смалување, движењето како просторно преместуваше под влијание на надворешна „сила“, човечкиот ум како механичка копија и како механичко дејство или на „материјата“ или на идеите, “a priori” секоја ствар, секоја категорија само тоа што е, само рамна себеси и ништо повеќе.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Кажете, браќа, кажете, кажете - па поминете - мене ме ништо не дига, мојата смрт е - карасмрт!“
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Тогаш тој му се наведе до лицето, ослушна за час – во ноќта осем песната на штурците не се слушаше ништо друго – и му шепна: - Ќе одам на Младинскиот канал ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Беличот го изгледа гневно, но не му рече ништо.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- И каков си ... Ти ништо не знаеш.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
На ѕверски маки тиранот ги клава, но нема ништо тој да узнае.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Не можев да најдам ништо смешно во тоа што барам одмазда со лице својствено на немите јунаци од киното Аполо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
