неуморен (прид.)
Откај бавчите се носеше свирката на неуморните свирачи – штурчињата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Како преку ноќ да станало некое чудо, тој трчаше неуморно од едниот крај на другиот, носејќи им студена вода на жедните бригадирци.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој кадравко беше неуморен во играњето, трчаше по децата, лаеше со танок глас и ја туркаше тапата муцка во нив лижејќи им ги рацете и искажувајќи го своето другарство на свој начин.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од другата соба се слушаше будилникот. Неуморен ковач- време, мислев.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Внимателно следеше сѐ кај нив. Загрижена: неуморно бдееше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неуморно копа во нејзиното срце - не би ли истргнал оттаму близок, сакан трепет: заради неа, заради сите. Најповеќе заради неа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неуморно, мирно, како по должност, гаснеше секаков восхит во очите и на лицата на нашите гости.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога под темниот капак со нејасна посвета го чу познатиот неуморен клукалец, се смири.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Од некаде допираше неуморно и ритмичко удирање на тарабука, потоа, во исто време, на тоа тропање му се придружи чкртање на бунарски чекрег и некаков кавгаџиски баритон. „Не се кајам“, му рече и ги тргна рацете. „Сепак мислам дека веќе не ќе можеме да се сретнуваме.“ Отец Симеон се насмевна - „Не биди сурова кон бронзаниот поет.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Беше гладен, чуваше во себе едно тивко сожалување кон оние неуморни питачи, што и молитвеа на ноќта, клекнати поколеници и загледани во ѕвездите, но сеедно со чувството колку бесмислено може да биде тоа нивно празно завивање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сонцето неуморно ја бараше. Тоа знаеше дека може многу да ѝ помогне со своите волшебни зраци.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Неуморните рибари во нив, со најобични јадици, секој момент од морските води вадат риба, ги полнат кајаците...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Мравките - пешадинци неуморно лазеа од разни натрапници кралството го пазеа.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Проклет да бидам, ако не го видат денеска, ќе го видат утре, задутре, тие се неуморни во тоа, ќе го надушат.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тогаш, едниот го ослободува српот чие сечило блеска на сонцето – неуморниот Косач насекаде го носи своето оружје.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Одвнатре, од мене, постојано ме заплискува неуморен шум, шум на океан во плима.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Се сопнал а можеби и сакал така да се случи, не знаел (најпосле тој трик можел да го научи во лесновската шума од неуморниот заведувач Арсо Арнаутче), паднал повлекувајќи ја и девојката со себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Што зборуваат тие? Се свртувам на сонцето, како тркало, невидлив и тромав, златен и неуморен.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Се работи за вишок на естетизација и уметничка трансформација на секојдневното: машината, според вообичаената претстава, е неуморен конструкт, „дига рака“ на самата себе, се уништува, а притоа насилството го извршува на што е можно поестетски, сетилно привлечен начин.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Врз една темна табла близу до работ на платформата можеше да се забележи, во препознатлив Бојсов ракопис, една сентенца која ја сумира пораката која тој се обидуваше неуморно да ја изрази во неговата подоцнежна работа: „Единствено уметноста е способна да ги оневозможи репресивните ефекти на еден сенилен социјален систем кој продолжува да се тетерави по линијата на смртта”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
