ненавикнат (прид.)
Ненавикнат таа да го гледа, нејзиниот поглед го уплаши, така што моментално ја заврте главата налево, небаре коњска мува го касна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но ненавикнат да јаде без помошта на рацете, се занесе, па за да не падне ги извади рацете од џебовите и се задржа за стеблото од праската.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Поради челичниот одблесок на езерската шир и ненавикнатоста на очите, мракот сѐ повеќе и повеќе се втестуваше.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ненавикната на голема радост и сѐ ми изгледа малку. 60.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ракијата ме фаќаше полека ама сигурно, оти сонцето биеше ужасно; некој понуди и тревка, и јас, ненавикнат на неа, во еден миг видов светлина; помислив дека таа светлина не е од овој свет, дека тоа ми се јавува Бог; беше тоа светлина виолетова, еднаква во сите свои делови, совршена, постојана, оти не беше една во едно време и инаква во друго време, ниту за едни убава, а за други грда; беше тоа светлина преподобна; помислив дека можеби веќе сум во некој друг живот, дека сум умрел и дека ми е доделено некое ново тело; верував во реинкарнација, и таа помисла ме возбудуваше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
