негација (ж.)
Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Минатиот труд на негацијата реверзибилно се покажа како припитомена афирмација.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Гедел (Goedel) 1931. год. проучувал логички системи кои биле адекватни, во смисла дека имале доволно експресивна моќ да ги изразат вистинитите тврдења во аритметиката, независно од тоа дали можат да се докажат, и кои биле конзистентни во смисла да не може во таков систем да се докажат и некое тврдење и неговата негација.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Од експлозивната енергија на критичката традиција на деветнаесеттиот и дваесеттиот век, денес преостанаа само театрални одречувања, ритуални негации. 92 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Јас не порекнувам дека сум несреќен (негација на негацијата).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
• Негација е еден од наједноставните. „Ова се случува“ е променето во: „Ова не се случува“; или „Јас сум љубоморен“ се менува во: „Јас не сум љубоморен“.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Јас сум несреќен. Јас не сум несреќен (негација).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
На пример, рускиот поет Мајаковски тврдеше дека „религијата се трансформира во револуција која започнува со негација на Бога”, но за поетот таа останува возвишена љубов.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Значи, еден збор и едновремено неговата негација означуваат една те иста состојба.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Каков хармоничен пат, каква чудесна негација на границите со новите граници, што ги воспоставуваше човекот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во текот на моите дипломатски години се најдов во Типаза и Картагина, двата доминантни топоса на медитеранските екстази и историските негации кои се во генезата на филозофијата на апсурдот во универзумот на Албер Ками.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Способноста - брзо да се помирувам со двојна негација при гатање на судбината - не остави длабока трага од истрезнетиот реализам врз мојата суштествена состојба.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Соочувањето со она другото и за лудилото и за нормалноста значи смрт, и претворање во сопствената спротивност и негација.” .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Двојна негација Едноставно е. Како сврзник. Може да поврзе сѐ.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Како двојна негација, а толку чудесно нормално!
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Види колку се Балканците непроменливи во комуникацијата на одрекувањето, колку само нијанси содржи негацијата не, па никако најчесто како априорен негативен одговор.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
