нарамник (м.)
Од оздола се зададе човек со нарамник мисериште. Него ќе го запрат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Оној со нарамникот од преплатата на џелатката извади паурче ракија и ги понуди да ѕврцнат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Додека тие вака разговараа, застанаа до нив човекот со нарамникот и оној другиот што го водеше магарето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Уште кога се прибраа со нарамник дрва, од трлото излегоа двајца луѓе.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Главата ѝ е потпрена на нарамникот трески што ги носела и едната рака ѝ е поткрената кон челото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нарамници глави, ко нарамници дрва, секој ден изнесува, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Молчел, што можел да ѝ каже. Таа се наведнала и го зела нарамникот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тргни се додека не сум го извлекла секирчето од нарамников. Или сакаш да ги повикам сосеткиве со сукала и со пиралки?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Откако каменоделците по непресилената пијанка во манастирскиот двор отишле во пештерите на местото Богородица да удираат со чекани и да вообликуваат воденички камења за четинестите туѓостојбинци од некое село за кое тие и не чуле, се случило на еден час пред заод Арсо Арнаутче да ја сретне Фиданка Кукникова со нарамник гранки на грб и да ѝ помогне благоглаголив да ѝ се врати верата во луѓето - жена е, и светците ќе се симнат од икона да ѝ помогнат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Чана се враќа и носи нарамник испокршени штици и минувајќи пак крај нив Уд ѕади има цау куп секакви дрва, признејте там! проговара и влегува во куќата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Многумина од бегалците се прекрстуваат кога стигнуваат на банкината оти Господ е голем и милозлив нема да ги остави без некој динар без некои нарамник дрва или без некоја вреќа јаглен оти по цел ден можеше или да се растовара или да се товара или да се мери или да се прередува покрај колосекот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Нарамникот е голем, може ќе има за цел ден, ама и тежината во неа исто така станува голема.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ако не е така барем да се вежам, да си донесам нарамник дрва за кладата на која да догорам... Зошто ми префрлаш дека сум стар, о, смрти, o, sancta simplicitas, о, едноставности света... ***
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
