накривнува несв.

накривнува (несв.)

Константин се сопнува на нешто што не е ни камен ни пенушка, на нешто меко и паѓа на коленици, потоа, накривнувајќи се, го спушта од себе товарот врз некој мртов војник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тропкањето со непознато потекло му ги отвори очите; ја сврте главата кон прозорецот и здогледа врапче како со клунчето кљовка во дрвената рамка и повремено, накривнувајќи си го главчето, фрла поглед преку стаклото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа продолживме да чекориме. Накривнував.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)